รักแท้คือแม่ผม
สาธิต ทองจันทร์

ฝนจะตก อย่าไปเชื่อดวงดาว
รักสาวสาวอย่าไปไว้วางใจ
ผู้หญิงเชื่อได้เมื่อไหร่
ที่เชื่อได้ก็คือแม่ของเรา

ร่างอรชร สายตาวิงวอน มองน่ารักไม่เบา
ไปหาเขาทำเป็นเศร้า ว่ารักเรากว่าชีวิตชีวา
เหล็ก ยังรู้ผุพัง แม้กระทั่งหินถูกน้ำมา
มันกร่อนไปวันละนิด ลองคิดถ้าเชื่อหญิงต้องบ้า
ข้างในแฝงไว้ด้วยความมารยา รักผมมาก็แม่ผมคนเดียว

เทียวไปง้อทำทีเป็นห่วง ทุกข์ใหญ่หลวงเพิ่นเว้า เอาเรื่องอ่อยหวาน
ความเพิ่นต้าน คือจั่งฮักเฮาหลาย บ่ละอายใจเลย ซางเป็นเห็นพื้น

หญิงอื่นไหนจะเท่าแม่เรา ยามเศร้าแม่คอยเอาใจ
เหลือบยุงที่ไหนมันไต่ อุทิศใจเพื่อลูกของตน
ลูกเจ็บลูกช้ำเพียงไหน ร้องไห้ลุกมานั่งบ่น
ดึกดื่นเพราะลูกของตน เป็นทุกข์ล้นถึงตายแม่ยอม

หญิงอื่นเอาเปรียบเอารัด เจนจัดหาทางจะบอม
จากเราให้คนอื่นดมดอม เอาแก้มหอมหอม เป็นของล่อชาย

กายหญิงนั่น บ่แข็งแรงแข็งแกร่ง
แต่น้ำใจนั่นแล้ง พยามแกล้งต่อรอง
รักก็ต้องหาแต่ผู้มีเงิน เห็นถนนบ่มีรถ นั่นเพินลาแรมร้าง

รักเลือนลาง ไม่ไกลห่าง เขาอยากให้เราตาย
เราเจ็บเราช้ำเพียงไหน ได้ใจเขายิ่งทำลาย
สมใจอยากปืนยิงให้ตาย อย่าไปหมายขอร้องเขาเลย
เจ็บมาผมจึงคำนึง คิดถึงคุณแม่เหลือเอ่ย
ลูกชั่วแม่อภัยเช่นเคย หญิงอื่นไหนเลย เขาจะมาอภัย

ใจถนอมตุ้ม จริงจังคือแม่ ใจถนอมตุ้ม จริงจังคือแม่
นอกนั้นปากรักแท้ แต่ใจนั่นขื่นขม
สมเพินเว่า สำหรับคนหญิง
ใจของเธอคือลิง สิแน่จริงบ่มีซ่ำ