พ่อบักเบ๊นซ์ ภาค 2
สนุ๊ก สิงห์มาตร

(เกริ่น) ล่ะมาเสียดายหลายเด้นอ พ้อไม้งามยามขวานล่อน
จนหลงไปถืกค้อน ตอนนี้ล่ะแฮงสูน
เมียเขาเอ๊ย ถือว่าบุญของเฮาสั้น ฮู้จักกันฮั้วกันใหญ่
ข้ามกะข้ามบ่ได้ สิไปหน้ากะห่วงหลัง เอ่ย
นี่บ่น้อ เพิ่นว่า วาสนากล้าบั้ง บ่ได้หยั่งดอกนาคำ
คือบักดำมันสามหาว นั่งเห่าดาวอยู่เทิงฟ้า

พ่อบักเบ๊นซ์ อยากเต้นขึ้นปลายพร้าว
ฮ้อนๆหนาวๆ ย้อนฮักสาวผมสั้น
เกือบปะเมีย เพราะเชื่อคำรำพัน
สะมามัวไห้กั้น ถืกกำปั้นผัวเขา

ตามใจปาก ทุกข์ยากผั่นแม่นท้อง
ตามใจเจ้าของ จั่งได้หมองนั่งเศร้า
ถืกผัวเขาตีเจ็บฟรีน้อเฮา
แอบมักเมียเขาไผเว้าบ่ฟัง

หันหลังโค้ง โงลงหม่องเก่า
คืนหาเมียผู้เค้า จาเว้าอ่อนหวาน
แปลงสร้างบ้าน บ่อนอยู่อาศัย
ดีกว่าไปหลงลม ให้โง่งมตมเปื้อน

ขอเตือนไว้ แหน่เด้อสาวคนไค ผมสั้นปั่นป่วน
มีความสุข บนความทุกข์
ให้คนเขาหัวเราะร่วน สมควรยิ้มอยู่บ้อ
อย่าให้พ้อ อีกเป็นเทื่อที่สอง
สิบ่มองคนสวย ให้หมู่รวยคำล่อ

พ่อขอ อภัยลูกจ๋า
เกือบเป็นกำพร้า ย้อนอารมณ์ชั่ววูบ
มักเมียเขา บ่ได้จับได้จูบ
ได้แต่ลูบ หัวโนถืกค้อน

อ่อนเดียงสา พ่อบ่ปะไปดอก
เบ๊นซ์ซ่อยไปบอก แม่จ๋าอย่าเหงา
สิอยู่จ้ำป่น กับคนเก่าถ้วยเก่า
มีข้อยมีเจ้า สามพ่อสี่แม่

บ่แวแจฮั่ว ให้คนตั๋วซือๆ
จื่อไว้เด้อมื้อนั่น สาวผมสั้นได้นั่งหัว
ตั๋วเทือนี่ ที่ใหม่บ่ยังไกล
ผัวเจ้าเผลอยามได๋ ค้อนใส่หัว....คัวเมียพร้อม