ลาสาวหนองคาย
สาธิต ทองจันทร์

โอ้หนองคายแสนเสียดายต้องขออำลา
จากกันหนาเมืองหนองคายแห่งฝั่งแม่โขง
สาวสวยแต่ใจไม่มั่นคง
เหมือนน้ำโขงไหลลงเซาะฝั่งสวนยา

บุญน้อยเหลือเจ้าไม่เชื่อน้ำคำ
คนเมืองน้ำดำจนหรือไรไม่ปรารถนา
ขออวยพรให้เข้าสู่ประตูวิวาห์
ส่วนพี่กลั้นน้ำตาอยู่ที่เมืองน้ำปาว

(ลำ)คราวมีหน้ามีตาถ้วนถี่
ไปดีเถิดน้องเกี่ยวข้องอย่าพาล
บ้านหลายหมื่นเผิ่นเปิดรอรับแฟน
บ้านหลายแสนเผิ่นเปิดไว้ถ่าเจ้า
ลืมคนเศร้ากาฬสินธิ์ลำปาว มันปวดร้าวเหลือที่
มาหนองคายเทื่อนี้สิเป็นครั้งสั่งลา

(ร้อง)ลาลาลา ลาแล้วลา
คนเคยรักกัน เคยจำนรรเสียงออดอ้อนหู
ระบายความทุกข์กับเรา
เคยหอมแก้มกับเรา
บัดนี้สู่อกเขาหัวใจเราย่อมอดสู
ริมฝั่งโขงวันนั้นสองเราอยู่
เดินเป็นคู่พี่กับน้องมองสวนยา

(ลำ)โอยเดหล่า บัดยามผัวแพงกอดน้องในบ่อน
แขนเขาก่ายก้อยความเว้าอิ่นออย
เสียงใหญ่น้อยออดอ้อนออเซาะ
คนหัวใจเดาะเจ้าห่วงเขาหรือไม่
บัดนี้ไปคือจังไกลเสียแล้ว
คือเครือมันแกวไกลประเทศฝรั่ง
หยังหยังคิดได้เป็นไห้สั่งลา

(ร้อง)จะพลันลับเลือน จะเลือนลับลา
ต่อไปนี้หนาเหมือนดังฟ้าที่ขาดดวงดาว
หอบความทุกข์ไปทิ้งลงน้ำปาว
ขืนอยู่ยิ่งปวดร้าวสาวหนองคายใจดำ
เอาท้ายรถหันไปให้ศาลากลาง
ฟ้าร้องครางฝนก็ตกพรำๆ
ถิ่นนี้เคยมาอยู่เป็นประจำ
ตอนนี้มาชอกช้ำโบกมือส่ง ฝั่งโขงสวนยา

(ลำ)น้ำโขงมันไหลฮำหน้า
เทิงน้ำตาของอ้ายไหลตื่ม
เบื้องบนสายฝนมืดครื้ม ใจเอ้ยแฮงพวง
โบกมือส่งลาสาวหนองคาย
ฮักแทบตายเจ้าสั่งทิ่มพี่ได้
มันแสนเจ็บใจแท้เดน้อง...

จบแล้วเด้อ....