พี่นิดคนเดิม
สาธิต ทองจันทร์

นี่ไง พี่นิดของเธอคนเดิม เคยเสริมส่งและเชียร์ขึ้นมา
ไม่ลืมนิดให้สัญญา นี่แหละหนา หนุ่มนาถิ่นแดนน้ำดำ
หนุ่มกุฉินารายณ์ เจ้าลืมอ้าย แล้วหรือก้อนคำ
หนุ่มเมืองน้ำดำ ชื่อสาธิต พี่นิดของแฟน

(ลำ) เชียร์จนแน่น แฟนๆแน่นอั่ง
หรือหวานปากบั้งขังค่อขื่นขม
ลมเอ๋ยลม ลมเอ้ยลม ยามลมตีขึ้น ดังมาหวือๆ
ออกงานทุกมื้อ เห็นหน้าซูงาน

เหมือนตาลหวานลิ้นสิ้นซาก
หวานเพียงปาก แต่ว่าแฟนใจดำ
เห็นหน้าก็ไม่ทักสักคำ พี่นิดช้ำ ใครไม่เห็นหัวใจ
ปลื้มใจจังเมื่อยามดังก็ให้พวงมาลัย
ผมไม่เคยโกรธใคร ผมไม่รังเกียจใคร เหตุไฉนหนอแฟนจึงลืม
จดหมายก็ไม่ข่าวคราว นิดทวนครั้งเก่าเป็นสลือสลึม
มาลัยคล้องให้ผมปลื้ม ไม่เคยลืมภาพพจน์ไม่เลือน

เคยเป็นเพื่อนยามเซาออดแอ่ว ฮ้องเพลงเลิกแล้วแฟนถ่าอยู่รอ
บางคนก็จับข้อบายแขน แน่นหลังเวที เหงื่อไคไหลย้อย
คอยเอาผ้า แพรมนเช็ดเหงื่อ ฮอยยิ้มระเรื่อ เดียวนี่บ่เห็น

กรรมเวรเหมือนเมฆหมอกผ่าน ผีซาตานไหนหนอดลใจ
ดวงดับแฟนเชียร์หายไป ได้น้องใหม่ปล่อยนิดวังเวง

ยามค่ำมาเวลากลางคืน จับไมค์ขึ้นเวทียืนร้องเพลง
ไฟส่องหน้าคิดมาหัวใจวังเวง นิดรู้ตัวเองว่ารักเก่ามันเข้าสนิม

น้องรักน้องแอ๋วน้องแมวน้องกลอย
แฟนเก่าไม่น้อย ทุกชมรม น้องสม น้องพิมพ์
ชมรมทองจันทร์ ตั้งกันหวานหูจนอิ่ม
เบื่อแล้วรอยยิ้ม ของพี่นิดสาธิตคนจน

(ลำ) เป็นคนล่ะบ่มีความเท่
อุกหลายเด้รูปร่างบ่หล่อ
ความสอพลอชีกอปลิ้นปล้อน
เป็นย้อนท่าบ่คือ มื้อจังหนึ่งมันเหงาลงซ่งล่ง
หัวใจพะวงได้นอนกลุ้ม....