แก้วหลงกรุง
สาธิต ทองจันทร์
บอกแล้วเตือนแล้ว น้องแก้วไม่ฟัง
ไม่ลองทบทวนความหลัง
ครั้งก่อนน้องไปเมืองหลวง
น้องคืนบ้านนา บอกว่าหลาบแล้วเมืองหลวง
เจ็บใจจนซึ้งทรวง เขาลวงเอาหรือนั่น
แต่แล้ววันนี้ น้องพี่เปลี่ยนไป
กลับลืมคำเคยพูดไว้ ฝันใฝ่ถึงเมืองสวรรค์
พ่อแม่แกห้าม น้องเจ้ากลับทำหุนหัน
ผูกคอตายใต้ต้นจาน
น้อยใจเพราะความหวังดี
กรุงเอ๋ย.กรุงเทพฯ เจ็บแล้วยังไม่พอ
ถึงฆ่าตัวตายเชียวหนอ
สาวนาคงสิ้นศักดิ์ศรี
เขาลือทั้งบ้าน แก้วนั้นเจ้าเป็นคนดี
กลับมาดับดิ้นชีวี น้องพี่พ่อแม่อาลัย
(*) อย่าหลงอย่าไหล ไปเลยสาวนา
กรุงเทพฯนั้นเป็นเมืองฟ้า
ยาพิษซ่อนอยู่ภายใน
รสหวานแต่นอก เขาหลอกให้น้องตายใจ
อย่าเอาชีวิตจมตาย
เหมือนดังแก้วใจหลงกรุง
ซ้ำ (*)
|