หนุ่มเขมรร้องไห้
เฉลิมพล มาลาคำ

(เกริ่น) ละเนียงเอ๋ย บองสะลัน กะมมเลียว
มีใจเดียวสิซ่อนบ่อน คำ เอย...
เจ้ายังเคยบอกอ้าย บ่ติเซื้อเผ่าสกุล
หล่านางเอ๋ย... น้องมาทำให้เรื่องวุ่น หนอ เรื่องวุ่น
หนอ ความรัก น้อ อับปาง
เลยต้องมานอนคราง อยู่ผู้เดียว น้ำตาย้อย
อยู่ผู้เดียว น้ำตา ย้อย..

โอย หนอนาย หนอนาย
ตาย ตายแน่ คนขะแมจังข้อย ตาย ตายแน่ คนขะแมจังข้อย
ย่านผู้สาวซำน้อย เป็นเชื้อเผ่าลาว
ว่าฮักบ่าว เขมรแต่คนเดียว ว่าเนียงกระบมเหลียว ช่างทำลงได้
ปานคนไข้ หัวใจหดหู่ หัวอกเขาบ่ฮู้ ว่าเฮานั้นสั่นทรวง
คิดกว้างๆ บาดสิขาดใจตาย หลงน้ำลายคนสวย กะว่าซวยพอแล้ว

แนวคำล้อ คำหวานคำอ่อย บอกว่ามักแต่ข้อย โอ้ยคนนี้ผู้เดียว
หวานก้นเปรี้ยว ความรักหายไป หนุ่มเขมรเสียใจ จังมาได้นอนฮ้อง

โอ้หนอ โอ้หนอนวลน้อง บอกว่าสิขอ เป็นของอ้ายผู้เดียว
เป็นหยัง จังมาลดเลี้ยว ว่าฮักเดียวใจเดียว เป็นหยัง เว้าบ่ซื่อ
เจ้าคือ มาตั๋วมาต้ม หนุ่มเขมรตกหล่ม คารมสาวลาว
หัวใจ เขมรปวดร้าว ละไม่พาละบาว ว่าอะโยยอะโยย
อะโยย อะโยย โยย ยา แม่เอาไยต๋า จูบขะมาดพอม
ความรัก พี่มีต่อน้อง คิดจนปวดสมอง เกือบสิแตกหัวตาย
เว้ามาแล้ว ข้อยอยากอาย บ่แม่นคิดเสียดาย แต่มันเจ็บหัวใจ
เว้าไป แต่คำหลอกหลอก หนุ่มเขมรช้ำชอก นั่งย้อยน้ำตา
อะโยย อะโยย โยยยา แม่นเจ้าเท่อหยังน่า จังได้เป็นจังซี่
อะโยย อะโยย อะโยย

โอย ๆฮ้องเสียงครางของพี่ โอย ๆฮ้องเสียงครางของพี่
มันเจ็บหลายเทื่อนี่ บ่ทนได้ต่อไป
มาหลอกใช้ ตั๋วคืนแล้วลืมกัน บ่คือเฮาเคยฝัน แต่วันข้าวกี้
เห็นดำปี๋ คือกาซั่นบ่น้อ ที่ว่ารูปบ่หล่อ มาล่อเพื่อหยัง
สังบ่ตั้ง ซังมาแต่เห็น ตั๋วให้ตายทั้งเป็น จังมาความเว้า

บ่เอา คือบ่เว้าแต่กี้
บ่เสียดายดอกซิ่นหมี่ แม่ข้อยก็ทำเป็น
มาหลอก จนเจ็บเส้นเจ็บเอ็น ฮ้องจนคอข้อยเค่น ย้อนเจ้าผู้เดียว
เว้าเกี้ยว เป็นหยังแต่กี้ กลัวเป็นจังซี่ จ้างบ่ดีนำเพิ่น
เห็นหน้านวล ขาวเปิ้นเวิ่น ในใจของเพิ่น ดำปานอีกา
หลงมัก จึงได้ปวดอุรา บอกอะโยย โยยยา บ่ต้องฆ่า ต้องตี
อะโยย อะโยย โยยยา เจ็บปวดแล้วหนา ขอลากันที
อะโยย อะโยย อะยี้

เจ็บ เพียงนี้ พอทีหลาบจื่อ เจ็บ เพียงนี้ พอทีหลาบจื่อ
ย้อนผู้สาวขี้ดื้อ มาเว้าบ่จริง
เห็นต้องวิ่ง ต่างเผ่าภาษา คำอะโยย โยยยา
ว่าแม่นเจ็บพอแล้ว ว่าแม่นพอ โอย เพียง นี้