ปลอบใจบัวคำ
เฉลิมพล มาลาคำ

ฮ้อง ไห้เฮ็ดหยังบัวคำ ใครทำให้เจ้าเสียใจ
พี่ ยังคอย เช็ดน้ำตาทรามวัย
ขอเจ้า อย่าได้ โศกา จาบัลย์

โอ้ น้องบัวคำ อย่ามัวครวญคร่ำ ให้เสีย น้ำตา
น้องไป เสียที เสียท่า พี่ นี้หนา ยังคอยปลอบใจ
จะมัว โศกา ทำไม พี่นี้ เข้าใจ ในตัว น้องดี

ที่ผิด ให้มันแล้วผ่าน แม่ ตาหวาน อย่าได้ โศกี
เมื่อก่อน บอกเกลียดพี่ชาย ก็เพราะ เจ้าหมาย ผู้ชาย ที่ดี
ต่อมา เขาคงเบื่อแล้วนี่ แต่ตัว พี่นี้ ยัง รักน้อง เหมือนเดิม

เรามาเริ่ม ตกลงกันใหม่ หยุดเสียใจเถิดหล้า
รับรองอ้าย ฮักจริง สิ่งที่แล้ว ขอให้ผ่านเลยไป
อย่าสิมัว อาลัย สิ่งที่สูญ เสียแล้ว

แก้ว ยังงามผุดผ่อง สี ไม่หมอง ถึงจะตก โคลนตม
เปรียบ มณีข้ารัก เหมือนบัวคำ ยังน่าเชยชม
ถึงน้อง จะผ่านสิ่งโสมม ถูกเขาเล้าโลม พี่ยังว่า น้องดี

สี จะเหลืองจะล้า พี่ไม่โกรธ หรอกหนา ถึงน้องจะมี ราคี
ถึงใคร จะไม่มองแง่ดี แต่ตัวพี่นี้ ยังรักเต็มใจ

ไผตามถ่อน สิติเตียนกะซ่าง
พี่ สิเป็นผู้ล้าง สิเหมิดสิ้น กลิ่นคาว

ความสาว ไม่สำคัญหรอกหล้า ขอเพียงว่า หัวใจตรงกัน
สิ่ง ที่สูญเสียไป อย่าอาลัย นึกว่าให้ทานมัน
บัวคำ น้องเอ๋ยอย่าหวั่น สิ่งเหล่านั้น มันก็ยัง เหมือนเดิม
เริ่มยิ้ม ให้รักใหม่ ปล่อยหัวใจ ที่กระเจิด กระเจิง
ลืมเสีย ผู้ชายชั้นเชิง มาร่าเริง กับคนซื่อ อย่างชาย

คน คืออ้าย บ่หมายใจ เว่าหล้า
ตั๋วบ่เป็น ดอกหล่า บ่เคยต้ม ผู้ได๋
ขอแต่ให้ น้องเชื่อศักดิ์ศรี
ถึง สิมีราคี พี่ชาย สิยอม เลี้ยง