รักสาวหนองคาย
เฉลิมพล มาลาคำ

ฮักเจ้าหลาย สาวหนองคายคนงาม
เจอะนงราม บาดตาบาดใจ
ยิ้มหวานๆ มีแฟนแล้วไป่
ว่าจังใด๋ เจ้าผู้แก้มเปิ่นเวิ่น
เป็นชู้เพิ่น หรือว่ายังเป็นโสด
งามเอาโพด อยากได้เป็นสะใภ้แม่
แรกพบเห็น ต้องตะลึงตาแล
ตอบอ้ายแน พอสิได้ชื่นชม
สม บ่สม กะสิก้มหน้าสู้
อ้ายอยากอยู่ เป็นเขยเมืองหนองคาย
ตายสิบชาติ กะยังบ่เสียดาย
ขอเพียงกาย ได้ซบลงอกนาง

เห็นใจบ้างยามชายมาม่าย สาวหนองคาย
สาวหนองคาย บ่แม่นอ้ายเว้าเล่น เป็นหน้ายกยอ
รูปกะบ่หล่อปานใด๋ดอกพี่
แต่ใจนั้นดี มักสาวผู้โก้ โสสุดฮอดเจ้า
ขอเว้าบ่อาย มักน้องอ้าย บอกอย่างแปนๆ
คันแม่นแฟนคือหมาบ สิอยู่หนองคายพี้

เว้า อีหลี อ้ายนั้นเว้าอีหลี ปากอ้ายนี้ บ่เคยเว่าเล่น
ย่านเป็นบาป ตั๋วคนบ่เป็น
ได้มาเห็น แล้วบ่อยากจากไกล
ว่ายังไง หนอสาวหนองคาย
มีให้อ้าย บ้างไหมใจนาง
หรือยิ้มหยอก หลอกให้หลง ทาง
เฝ้าฝันค้าง ถึงนางคนเดียว

เกี้ยวสาวผู้งาม กลัวถามถึงโรคอกหัก
เสี่ยง ยอมเสี่ยง เสี่ยง เพราะใจมันรัก
ยอมแล้วถึงจะเจ็บหนัก
ถ้าเจ็บเพราะรัก ผู้สาวหนองคาย

กลายมาพ้อพอใจมักเพิ่น
แก้มเปิ่นเวิ่น เห็นพี่คนต่างบ้านหรือย่านบ่จริง
ฮักน้องยิ่ง พี่บ่หลอกทำลาย
สิเอาสาวหนองคาย ไปอยู่เฮียงเตียงซ้อน
ขนตางอน สิตกลงบ่หล่า
ชอบบ่แน่วาจา เจ้าผู้แก้มป่าล่า
ตัดสินใจโลดหล่า สิมาเว้ากล่าวขอ
เอาจ้อๆ บ่อยากอยู่นานดน
อย่าให้จนใจเหงา คิดถึงนางน้อง
คิดถึง แต่นาง น้อง