ตาหรุ่ง
คนด่านเกวียน
รวยระรินหอมกลิ่นพันธุ์ไม้
สายใจ สายธารหลั่งริน
ลมโชยผีเสื้อโบยบิน
ท่ามกลาง หลุมศพเรียงราย
ความหลังครั้งเมื่อก่อนกาล
วันวาน ไม่หวนกลับมา
ความรักหยดเลือดและน้ำตา
จากผลพวง แห่งภัยสงคราม
ผู้คนจากทั่วสารทิศ
อุทิศชีวิตสังเวยความตาย
ค่ายเชลย ที่เขาช่องไก่
หลุมศพมากมายต่างเป็นสักขี
แม่น้ำแควสีแดงไหลรี่
ซับเลือด...ใต้ราวสะพาน
* วันเวลา หมุนเปลี่ยนเวียนซ้ำ
ความทรงจำ มิเคยลืมเลือน
คำจารึกบนหลุมย้ำเตือน
ให้ทวนทบ แม้ย่างวัยชรา
** เดวิด ตาหรุ่งและจอห์นสัน
เคยเป็นเพื่อนกัน เมื่อครั้งวัยแตกพาน
แรกพบที่ค่ายกักกัน
เชลยศึก พ่ายแพ้สงคราม
*** ตาหรุ่งผู้ยังเหลือชีวิต
คิดถึงมิ่งมิตรต่างแดนบ้านไกล
แกรักษา ดูแลพันธุ์ไม้
เหนือหลุมศพเรียงราย ประทังชีพเงียบเหงา
จนเดือนปีคล้อยเคลื่อนเลื่อนเงา
ยังปลอบขวัญ... ร่างไร้วิญญาณ
ซ้ำ *,**,***
|