ขายควายช่วยแม่
มนต์สิทธิ์ คำสร้อย
ยืนมองควายข้า น้ำตาไหลปรี่ หลายปีอยู่มา
เป็นเพื่อนคู่นา หน้าฝน ทนสู้
แดดร้อน ไม่อาทรร้องกู่
ข้าเอง ก็นึกเอ็นดู ไม่รู้ จะทำอย่างไร
พา-ไปกินหญ้า เวลาแดดอ่อน ตอนขึ้น จากนา
ค่ำเข้าชายคา ข้าสุม ไฟให้
ยุงริ้น มิให้บิน ตอมไต่
แต่คราวนี้ต้อง จำใจ ขายไป เพราะเงิน ไม่-มี
มันถึง คราวซวย แม่ข้า ล้มป่วย ด้วยโรค มะเร็ง
กราบขอ หมอจน ท่านเซ็ง จึงขายเอ็ง เพื่อช่วย ชีวี
อก สะท้าน สงสารเอ็ง เหลือที่
ขาดควาย เพื่อนที่ แสนดี ข้านี้ คงอด ทำนา
* ควายคงรู้ว่า ถึงครา ต้องจาก เหมือนอยาก อ้อนวอน
ทิ้งร่างลงนอน สะท้อน ใจข้า
ยากแค้น ขอแทนคุณ มารดา
ท่านเป็น ผู้ที่ เลี้ยงมา เพื่อนจ๋า จงให้ อภัย
(ซ้ำ*)
|