คูนดอกสุดท้าย
ต่าย อรทัย
อ้าย มา เมื่อดอกคูนดอกแรกแย้มบาน
มาฝากคำหวาน สัญญากับสาวฝั่งมูล
บอกว่าฮัก มั่นคงบ่เปลี่ยนเวียนหมุน
อยากเป็นลูกเขยแม่มูล สุดซึ้งคำฮักห่วงใย
ครั้น พอ คูนดอกเหลืองเบ่งบานเต็มต้น
ฮักเริ่มสับสน เมื่อยามอ้ายสมดั่งใจ
คูนกลีบช้ำ เหมือนน้องช้ำเพราะคำรักอ้าย
เมื่อฮัก ลา ใจ คนก็หายบ่มาเหมือนเคย
*คูน เริ่มโรยราก้าน
บ่ นาน ก็คงทิ้งต้นหล่นเลย
เหมือนใจคน เคยบอกฮักชื่นเชย
ล่วงเลย ลับไปดั่งสายน้ำมูล
**ฝั่ง มูล เมื่อดอกคูนเปียกฝนหล่นลา
เหมือนหยาดน้ำตา เปื้อนใจยามฮักสิ้นสูญ
คูนดอกสุดท้าย ไหลลอยตามสายน้ำมูล
ความฮักเหมือนดังดอกคูน เบ่งบานบ่นานก็โรย
(ซ้ำ*,**)
|