คนใกล้เมื่อไกลบ้าน
ต่าย อรทัย
คนแรกที่ใจนึก เห็นหน้า
ยามเจอปัญหา
เที่ยวผ่านครั้งใด
คืออ้ายคนดี
คนที่น้องกล้าไว้ใจ
รู้จักกันที่เมืองใหญ่
ในวันที่ไกลบ้านมา
เป็นที่ปรึกษาแทนแม่และพ่อ
ฝันที่ใจรอมีอ้ายนำพา
รู้สึกปลอดภัย
อุ่นใจในการคบหา
เคียงข้างกลางฝุ่นเมืองฟ้า
แววตามีความห่วงใย
บ่ สบาย
อ้ายคอยหยิบยื่นหยูกยา
น้ำไฟบ่มา
อ้ายอาสาแก้ปัญหาให้
น้ำใจเล็กน้อย
ทะยอยเติมด้วยห่วงใย
ยกอ้ายเป็นญาติทางใจ
อยู่ใกล้ในยามท้อถอย.
*ยืนหน้าปากซอยหลังเลิกงาน
โอกาสสัมพันธ์นัดกันมาคอย
สัญญาสิ้นเดือน
เย็นนี้คงบ่เลื่อนลอย
ที่ร้านจิ้มจุ่มปากซอย
นัดคอยอ้ายคงบ่ลืม
(ซ้ำ*)
|