ขอสิทธิ์แค่ร้องไห้
ต่าย อรทัย

ชาตินี้เกิดมา เหมือนเท-วดาไม่รัก
จึงมอบแต่ความลำบาก มาเป็นของฝากหัวใจ
ให้รักสับสน ให้ความจนวิ่งชนเรื่อยไป
ช่างเถอะชีวิต ไม่คิดเรียกร้องจากใคร
ขอสิทธิ์แค่เพียงร้องไห้ ระบายความช้ำบางคราว

รับบทเศร้า ไม่เคยพอหนอชีวิต
ฟ้าลิขิตหรือกรรม แต่ปางไหน
จึงซ้ำเติม สาวบ้านนา ผู้มาไกล
ให้หัวใจเจ็บจน มีน้ำตา
การศึกษาจบลง ตรงตอนเริ่ม
ราชภัฏครึ่งเทอม เกิดปัญหา
ต้องหยุดเรียนเพราะเงิน ไม่นำพา
ก่อนเข้ามาเสี่ยงดวง ในเมืองไกล

งานรายได้สูงสุด วุฒิ ม.6
เงินเดือนตกสามพัน เริ่มหวั่นไหว
เก็บส่งน้องส่งแม่ ดูแลยาย
หักค่าน้ำค่าไฟ ไม่ชนเดือน
หวังมีเพื่อนพึ่งพาครายากไร้
ได้พบคนที่รู้ใจ หาใครเหมือน
คบหาเป็นคู่รัก ไม่ถึงเดือน
ก็ถูกเตือนว่าลูกเมีย เขามาตาม
ต้องหอบช้ำหนีงาน เพื่อลืมรัก เออๆๆๆๆๆๆ
เออๆๆๆๆๆๆ

ต้องหอบช้ำหนีงาน เพื่อลืมรัก
งานก็พักรักก็หล่น คนก็หยาม
จากวันนั้นเป็นต้นมา ชะตากรรม
ก็ถูกนำสู่เงาความเศร้าตรม
ความหวังล่มจมเรื่องงาน พิการรัก
เหนื่อยใจนักอยากเลิกรา ให้สาสม
แต่คิดถึงคนข้างหลัง ที่ยังจม
ต้องต่อลมเสริมแรงสู้ต่อไป
เมื่ออ่อนไหวก็ร้องไห้ แต่ไม่หยุด
ต้องพิสูจน์ให้รู้ เราสู้ไหว
เข้ามาเถิดความช้ำ หากย่ามใจ
เคยเจอะมาเท่าไหร่ ยังหยัดยืน
ถอนสะอื้นกลืนน้ำตา หันหน้าสู้
ถึงจะรู้ดวงไม่พอก็จะฝืน
ไม่ร้องขอโชคชะตา จากฟ้าคืน
แต่จะยืนสู้ไปเท่าแรงพอ

เจ็บก็ไม่ขอ อ้อนวอนความเห็นใจ
เหนื่อยก็ไม่ท้อ ขอหยัดยืนสู้ต่อไป
ขอสิทธิ์แค่ร้องไห้ แต่หัวใจจะไม่ยอม