จำเลยรัก
สวลี ผกาพันธุ์
เจ็บแค้นเคืองโกรธ โทษฉันไย
ฉันทำอะไร ให้เธอเคืองขุ่น
ปรักปรำ ฉันเป็นจำเลยของคุณ
นี่หรือพ่อนักบุญ แท้จริงคุณคือคนป่า
ไม่ขอคุกเข่า เฝ้าง้องอน
แม้นใจขาดรอน ขอตายดีกว่า
ไม่ขอ ร้องใครให้กรุณา
ไม่ขอเศร้าโศกา หรือบีบน้ำตา อ้อนวอนใครๆ
* เชิญคุณ ลงทัณฑ์บัญชา
จนสมอุรา จนสาแก่ใจ
ไม่มีวัน ที่ฉันจะร้องไห้
ร่ำไรเพราะฉันมิใช่ หญิงเจ้าน้ำตา
** กักขังฉันเถิด กักขังไป
ขังตัว อย่าขังหัวใจดีกว่า
อย่าขังหัวใจ ให้ทรมา
ให้ฉันเศร้าโศกา เหมือนว่าฉันเป็นเช่นดังจำเลย
....ดนตรี....
ซ้ำ (*, **)
|