แมนรับบ่ได้
แมน มอเตอร์ไซค์

เจ็บปวดหัวใจแท้ว่า ถืกสายตาหมา มาแนมหน้าเยาะเย้ย
แฟนเฮาเบิดเจ๊อะเบิดเจ้ย ลืมเถียงนาฮ้างข้างโพนบักเขือขื่น
เคยบู๋ป่ากล้วยหากัน ถืกแมงบ้งคันดากแข็งเป็นผื่น
เกากันฮอดเดิกฮอดดื่น สิไปเป็นอื่น เป็นอื่นได้จังได

พ่อแม่น้องเพิ่นว่าอ้ายจน บ่ให้มาสนคนหล่อๆคืออ้าย
บ่ฮู้อนาคตอยู่ไส สะพายกีต้าร์ละฮ้างๆเลาะบ้าน
ได้ข่าวเจ้าสิแจกซอง กินดองจ้างหมอลำสองฮ้าน
เอาลำเรื่องมางันปะทะหมอลำซิ่ง
บ่ถืก แมนว่าบ่จริง คิดถึงล่ะแอวหมอแคนซิ่ง
บ่จริงบ่จริงแมนว่าบ่ใช่ อ่ะแมนรับบ่ได้ แมนรับบ่ได้
ฮือ...มันบ่ถืกต้อง


* แต่ก่อนซ้อนมอเตอร์ไซด์ รถเครื่องของอ้ายพาไปเลาะบ้าน
คู่สร้างคู่สมขี้ค้าน ไทบ้านตั้งให้เป็นฉายาสองเฮา
สัญญาสิเป็นแฟนพันธุ์แท จนเฒ่าจนแก่จนสีผมดอกเลา
ประกาศอ้ายคือผู้บ่าว เป็นหยั่งน้อเจ้าเฮ็ดให้อ้ายเสียใจ

** ค่ำลงยามตะเว็นสีแดง เขาพากันแซงล่ะกายหน้าอ้ายไป
ซ้อนหลังอ้ายบ่เงิดดอกน่า แต่นั่งซ้อนหน้า แมนรับบ่ได้
คึดเบิ่งเขาเบรคยามได๋ คึดเบิ่งเขาเบรคยามได๋
แมนรับบ่ได้ อ่ะจึ๊ก อ่ะจึก
แหกโค้งแหกโค้งแน่แหม๊
แหกโค้งแหกโค้งแน่แหม๊
เหยียบใจกันแท้ ตำตึกตำตึก
อ่ะตำตึกตำตึก ตำตึกตำตึก

[อะจึ๋ย ปานนี่เขาคงสิพากัน
เข้ากอกล้วยกันแล้ว อ่ะ.อ่ะ
แมนรับบ่ได้ อ่ะ.แมนว่าบ่ใช่]

ซ้ำ (*, **)

แมนรับบ่ได้ แมนว่าบ่ใช่อ่ะ
บ่ถึกต้อง....

น้ำตาผู้แพ้ ไหลมาอ่ะปิดอ่ะปิด
ผู้บ่าวตำอิด ได้นั่งไห้ครางๆ
น้ำตาย้อยหยามหยาง อ่ะไหลลงป่อกๆ อ่ะไหลลงป่อกๆ
แมนรับบ่ได้ แมนรับบ่ได้
อ่ะเจ๊อย แมนรับบ่ได้
แมนว่าบ่ใช่ บ่ถืกต้อง อู้ย