ผญา คติสอนใจประจำวันที่ 26 เมษายน 2568:: อ่านผญา 
อันว่าเชื้อเห่าห้อมโตใหญ่สารพิษ ไผจักทำเพียรสอนสั่งมันบ่มีได้ แปลว่า งูเห่า มีพิษร้ายแรง แม้คนจะพยายามฝึกหัดสั่งสอน ก็ไม่สามารถทำให้มันเชื่องได้ หมายถึง ไม่พึงเป็นคนดื้อรั้น ว่ายากสอนยาก อกตัญญู


  ค้นหาสาธุการ ปลาร้านอกไห  

หน้า: 1  
  โพสต์โดย   16) หนองบัวลำภู  
  เทพสุรา    คห.ที่4)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
ศาลสมเด็จพระนเรศวร     อุทยานเเห่งชาติภูเก้าภูพานคำ
เเผ่นดินธรรมหลวงปู่ขาว   เด่นสกาวถ้ำเอราวัณ
นครเขื่อนขันธ์                กาบเเก้วบัวบาน

 
 
สาธุการบทความนี้ : 462 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 462 ครั้ง
  
 
  03 ก.ค. 2552 เวลา 07:12:57  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   3) ชัยภูมิ  
  เทพสุรา    คห.ที่13)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 


เมืองอีสานเฮานี้  ของดีมีเเต่เก่า

 
 
สาธุการบทความนี้ : 436 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 436 ครั้ง
  
 
  03 ก.ค. 2552 เวลา 06:56:01  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   6) มาเว้าผญากันเด้อพี่น้องเด้อ  
  เทพสุรา    คห.ที่1004)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
ตก พ.ศ. สองพันห่าประชาไทยมาใจต่าง
เพลงฝรั่งเปิดเปรี่ยงป้างพิณแคนห่างแม่ใหญ่เอย
พากันหัวเว่าเย่ยทำเนียมเก่าแต่คราวหลัง
พากันซังมูลมังโตไปเฮอโซแต่ของใหม่
เบิดแต่บูญตาย้ายเสียงพิณแค้นที่เคยเว่า สิ เหลือเค่าแนบ่น้อ

                                   "คันเจ้าได้ขี่ช้าง อย่าลืมหมู่หมูหมา
                                    ห่าขโมยมาเฮือน สิเห่าหอนให้มันย้าน
                                    บัดห่ากวางฟานเต้น ตามทางสิได้ไล่
                                    บัดห่าได้ต่อนซิ้น ยังสิได้อ่าวคุณ"


คันสิคอยบุญมาค้ำคันบ่ทำกะบ่แหม่น
คอยแต่บุญส่งให้ มันสิได้บ่อนใด
คือจั่งเฮามีอาหารไว้ บ่เอากินมาสิอิ่ม
มีลาบคันบ่เอาเข๊าคุ้ยทางท้องบ่ฮ่อนเต็ม

 
 
สาธุการบทความนี้ : 424 ครั้ง
จากสมาชิก : 1 ครั้ง
จากขาจร : 423 ครั้ง
  
 
  17 มิ.ย. 2552 เวลา 13:54:19  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   3) ชัยภูมิ  
  เทพสุรา    คห.ที่12)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 


ม่วนเเท้อีสานบ้านเฮา

 
 
สาธุการบทความนี้ : 424 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 424 ครั้ง
  
 
  03 ก.ค. 2552 เวลา 06:53:22  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   6) มาเว้าผญากันเด้อพี่น้องเด้อ  
  เทพสุรา    คห.ที่1053)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
หอมหมู่ดวกดอกไม้   กางกีบพิมพ์มหา
คือดอกมีเเมงมด      ไต่ตอมตามก้าน
เผิ่นว่าชาติ             ที่ดวงหอมเเล้ว  
บ่มีเหยดอก            หอมกลิ่น   ได้เเหล่ว
ความหมายเเม่น       ผู้เผิ่นยังท่อฟ้า

 
 
สาธุการบทความนี้ : 384 ครั้ง
จากสมาชิก : 2 ครั้ง
จากขาจร : 382 ครั้ง
  
 
  10 ก.ค. 2552 เวลา 22:59:12  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   35) ปลาเเดกเเซบ ปลาร้านั่ว  
  เทพสุรา    คห.ที่0) ปลาเเดกเเซบ ปลาร้านั่ว      [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
                       เคยกินบ่ครับ

คำว่า "ปลาแดก" ในภาษาอีสาน ตรงกับคำว่า "ปลาร้า" ในภาษาไทยกลาง แต่ในความเป็นจริง ปลาแดกของชาวอีสานกับปลาร้าของชาวไทยกลางนั้นมีความแตกต่างกัน อย่างน้อยก็แตกต่างกันในส่วนประกอบและวิธีการทำ และอาจจะแตกต่างกันในบทบาทต่อชีวิตเจ้าของมันด้วย ส่วนประกอบของปลาแดกที่เป็นหลักมี 3 อย่างคือ

ปลา ที่นำมาทำปลาแดก ปลานี้จะเป็นปลาสดหรือปลาที่ไม่สดจนเกือบจะเน่าก็ได้
รำข้าว หากจะให้เป็นปลาแดกขนานแท้และดั้งเดิม ควรจะเป็นรำข้าวซ้อมมือ
เกลือ ปลาแดกขนานแท้ต้องเป็นเกลือที่ได้จากการต้มในท้องถิ่น (เกลือสินเธาว์) ไม่ใช่เกลือจากน้ำทะเล

          วิธีการและขั้นตอนในการทำโดยสรุปก็ไม่มีอะไรสลับซับซ้อน คือ เอาปลามาคลุกเคล้ากับรำข้าวและเกลือในปริมาณที่เหมาะสม เก็บไว้ในไหที่มีฝาปิดมิดชิด เพื่อไม่ให้แมลงวันเข้าไปไข่ใส่ปลาแดก เพราะหากแมลงวันไข่ใส่เมื่อใดก็จะมีตัวหนอนเกิดขึ้น แต่ถึงแม้จะมีตัวหนอนก็ไม่ได้หมายความว่าปลาแดกนั้นสกปรกจนรับประทานไม่ได้ ปลาแดกที่มีตัวหนอนก็เป็นปลาแดกที่ดีได้เหมือนกัน
        สำหรับปลาที่นำมาทำปลาแดกนั้น หากมีตัวโตๆ หรือค่อนข้างโตจะต้องสับให้เป็นชิ้นๆ เพื่อให้ความเค็มแทรกซึมเข้าไปได้อย่างทั่วถึง
        ระยะเวลาในการหมักปลาแดกประมาณ 7-8 เดือน ก็สามารถนำออกมารับประทานหรือปรุงอาหารได้ หากเร็วเกินไปปลาแดกก็จะมีกลิ่น  
คาว หากหมักได้ระยะเวลานานปลาแดกจะออกสีแดงๆ ส่งกลิ่นหอม แต่หากใส่เกลือไม่พอกลิ่นของปลาแดกก็จะแปลกออกไปอีกแบบหนึ่ง เรียกปลาแดกชนิดนี้ว่า ปลาแดกต่วง เหมาะสำหรับนำไปปรุงส้มตำ แต่ไม่เหมาะสำหรับนำไปรับประทานหรือปรุงอาหารอย่างอื่น
ปลาแดกต่วงนี้ถือว่าเป็นปลาแดกคุณภาพต่ำ ให้ประโยชน์ใช้สอยได้น้อย ไม่นิยมนำไปแลกเปลี่ยนหรือเป็นของฝาก อีกทั้งราคา (มูลค่าในการแลกเปลี่ยน) ก็ต่ำด้วย
            ปลาแดกนี้สามารถเก็บไว้ได้นานตลอดไป แต่โดยมากก็จะนำไปรับประทาน ปรุงอาหาร หรือแลกเปลี่ยนจนหมดเมื่อมีปลาแดกรุ่นใหม่เข้ามาแทนที่

ส่วนวิธีการและขั้นตอนในการทำปลาร้าของชาวไทยกลางนั้นจะแตกต่างจากปลาแดก ส่วนประกอบของปลาร้าที่เป็นหลักมี 3 อย่างคือ
                  1) ปลาที่นำมาทำปลาร้า   2) เกลือ   3) ข้าวคั่ว (บดละเอียด)
            วิธีการทำคือ จะเอาปลามาคลุกเคล้ากับเกลือแล้วหมักไว้ก่อน เมื่อหมักได้ที่แล้วจึงเอาข้าวคั่วใส่แล้วหมักต่อ ก็จะเป็นปลาร้าของชาวไทยกลาง

"แดก" ไม่ใช่คำหยาบ

คำว่า "แดก" ในภาษาอีสานเป็นคำกิริยา หมายถึง การดันหรือยัดสิ่งหนึ่งเข้าไปในอีกสิ่งหนึ่ง หากจะนำเอาคำว่าแดกมาวิเคราะห์ความหมายตรงๆ ของคำว่า "ปลาแดก" ก็คงหมายถึง การดัน หรือยัดปลาแดกลงไปในไห
            แต่จากการสัมภาษณ์คนเฒ่าคนแก่ชาวบ้านอีสานหลายคนได้ให้ความหมายของคำว่า "แดก" ว่ามาจากคำว่า "แหลก" คือปลาที่นำมาทำปลาแดกนี้ส่วนใหญ่จะเป็นปลาเล็กปลาน้อย หรือหากมีปลาที่ตัวใหญ่หน่อยก็จะต้องสับให้ "แหลก" เพื่อให้เข้าน้ำเข้าเกลือได้อย่างทั่วตัวปลา ฉะนั้น ปลาที่นำมาทำปลาแดกจึงมีลักษณะที่ "แหลก" แต่ชาวอีสานหลายพื้นที่ออกเสียงอักษร "ร", "ล" กับอักษร "ด" กลับกัน จึงทำให้ "ปลาแหลก" กลายเป็น "ปลาแดก" ในที่สุด

            ดังนั้น คำว่า "แดก" ในภาษาอีสานจึงไม่ใช่คำหยาบที่หมายถึง "รับประทาน" ในภาษาไทยกลาง และดูเหมือนคำว่า "แดก" จะไม่มีที่ใช้ในความหมายอื่นอีกแล้วในภาษาอีสานนอกจากความหมายที่กล่าวแล้วข้างต้น
            ส่วนคำไม่สุภาพที่ชาวอีสานใช้ในความหมายของ "รับประทาน" นั้นคือคำว่า "ซีแตก" ซึ่งตรงกับคำว่า "แดก" ในภาษาไทยกลางนั่นเอง

"ปลาแดก" กับความมั่นคงในชีวิต

ส่วนสำคัญส่วนหนึ่งของความมั่นคงในการดำรงชีวิตของชาวอีสานก็คือ การมีอาหารกินได้ตลอดปี หากมีอาหารเก็บกักไว้กินได้ตลอดปี นั่นหมายถึงความรู้สึกมั่นคงในการดำรงชีวิตของชาวอีสาน
            สิ่งสำคัญ 2 สิ่งที่ทำให้ชาวนาอีสานมีอาหารกินได้ตลอดปีคือ ข้าว กับ ปลาแดก

สำหรับ ข้าว นั้นเป็นอันเข้าใจได้ว่าการได้ข้าวในปริมาณที่มากพอที่จะใช้บริโภคได้ตลอดปีและมีเหลือสำหรับการแลกเปลี่ยนกับปัจจัยในการดำรงชีวิตอื่นๆ ที่อาจจะขาดไปในบางครั้ง
            ในส่วนของ ปลาแดก นั้นจะมีช่วงหนึ่งในตอนปลายฤดูการปักดำ ซึ่งเป็นช่วงสุดท้ายของฤดูฝน เป็นเวลาที่ปลาจะกลับลงสู่แม่น้ำลำคลอง เพื่อหนีความแห้งแล้งของฤดูแล้งที่กำลังจะตามมา ช่วงฝนสุดท้ายนี้ชาวอีสานเรียกว่า "ปลาลง" ชาวอีสานจะรีบดักปลาที่กำลัง "ลง" จากนาข้าวไปยังแหล่งน้ำใหญ่ เป็นช่วงที่ชาวนาจะได้ปลาแดกกันเกือบทุกครอบครัว ปลาแดกนี้จะต้องมีปริมาณที่มากพอในการบริดภคตลอดปี จนกว่าจะมีปลาแดกใหม่เข้ามาแทนที่

ปลาแดกมีบทบาทสำคัญต่อชีวิตของชาวอีสานมากสามารถนำมาทำเป็นอาหารได้หลายอย่าง นับตั้งแต่การนำมารับประทานกับข้าวเหนียวได้เลย โดยมีพริกขี้หนู หอม และผักต่างๆ เป็นส่วนประกอบ หรือจะนำมาสับให้ละเอียด ใส่เครื่องปรุง เช่น หอม ตะไคร้ พริกสด มะนาว ใบมะกรูด ก็จะได้ "ลาบปลาแดก" ถ้านำมาทรงเครื่องหมกใบตองแล้วนำไปตั้งไฟ ก็จะได้ "หมกปลาแดก"

นอกจากนำมาเป็นอาหารโดยตัวของมันเองแล้ว อาหารอีสานทุกอย่างไล่ไปตั้งแต่ แจ่ว (น้ำพริก) ส้มตำ แกงคั่ว อ่อม อ๋อ หมก ป่น ลาบ ก้อย ฯลฯ ปลาแดกจะมีส่วนร่วมอยู่ในอาหารอีสานทุกอย่าง หากขาดปลาแดกเป็นส่วนประกอบแล้วก็ไม่อาจเรียกว่าเป็นอาหารอีสานฉบับแท้ได้เลย แกงหน่อไม้หรือป่นปลาที่ไม่ได้ใส่ปลาแดกนั้น ต่อให้คนปรุงฝีมือดีเลิศปานใดก็ไม่อาจมีรสชาติที่แท้จริงได้เลย
            นอกจากบริโภคเองในครอบครัวแล้ว ปลาแดกยังเป็นของฝากที่ดีด้วยเมื่อญาติพี่น้องไปมาหาสู่กัน สิ่งที่ชาวบ้านอีสานนิยมฝากติดไม้ติดมือไปด้วยก็คือปลาแดก ชาวบ้านที่มีฝีมือขึ้นชื่อในการทำปลาแดกในหมู่บ้านหนึ่งนั้นย่อมเป็นที่รับรู้กัน
            ในระบบเศรษฐกิจแบบเลี้ยงตัวเอง ชาวบ้านจะผลิตเพื่อกินเพื่อใช้ในครอบครัวเกือบทุกอย่าง ชาวบ้านมีความเพียงพอในตัวเอง พึ่งพาผลผลิตจากภายนอกเป็นส่วนน้อย คือพึ่งพาภายนอกเฉพาะส่วนที่ชุมชนผลิตเองไม่ได้ เช่น เกลือ เครื่องใช้ที่ทำด้วยเหล็ก เป็นต้น

            สภาพเศรษฐกิจแบบนี้ระบบการแลกเปลี่ยนจะเป็นแบบแลกของ เงินตรายังไม่มีบทบาทในชีวิตของชาวบ้าน สื่อกลางในการแลกเปลี่ยนที่เป็นตัวหลักของชาวอีสานในระบบเศรษฐกิจแบบเลี้ยงตัวเองคือ ข้าวกับปลาแดก เพราะการมีข้าวกับปลาแดกในปริมาณที่มากพอย่อมประกันได้ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่รอดได้ตลอดปีโดยไม่อดตาย แต่หากขาดปัจจัยอื่นๆ เหลือ เช่น เกลือ หอม พืชผักผลไม้หรือเครื่องใช้อื่นๆ ก็จะนำข้าวหรือปลาแดก (ซึ่งแล้วแต่ว่าส่วนไหนจะเป็นส่วนเกินมากกว่ากัน) นำไปแลกเปลี่ยนกับปัจจัยอื่นๆ ที่ขาดไป
            ดังนั้น ปลาแดกนอกจากจะมีไว้เพื่อรับประทานหรือเป็นส่วนประกอบของอาหารทุกอย่างแล้ว ยังเป็นสื่อกลางสำคัญในการแลกเปลี่ยนที่เป็นที่ยอมรับกันในท้องถิ่น เป็นมาตรฐานสำคัญอันหนึ่งในการกำหนดอัตราการแลกเปลี่ยน (นอกจากข้าวเปลือก) เป็นสิ่งจำเป็นในการดำรงชีวิตและเป็นสิ่งที่ทุกครอบครัวจะต้องมี

     อย่าสิไล้ลืมถิ่ม     มูลมังพี่น้องเก่า
    อย่าสิละเผ่าเซื่อ    หลงไปย้องผู่อื่นดี

 
 
สาธุการบทความนี้ : 348 ครั้ง
จากสมาชิก : 3 ครั้ง
จากขาจร : 345 ครั้ง
  
 
  17 มิ.ย. 2552 เวลา 13:51:32  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   28) น้ำตาเมีย  
  เทพสุรา    คห.ที่14)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
คุณภาส:
ฮ่วย ลืมดูฐานะตนเอง ดีใจจัง ได้เลื่อนขั้น เป็นศิษย์ แล้ววววววว...ว... ยะฮู้ววววว.....


   บ่เห็นสิเกี่ยวกับนิทานเลย  งิงิงิ

 
 
สาธุการบทความนี้ : 337 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 337 ครั้ง
  
 
  29 ก.ค. 2552 เวลา 10:27:19  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   36) ภูมิปัญญาอีสาน  
  เทพสุรา    คห.ที่0) ภูมิปัญญาอีสาน      [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 


      ภูมิปัญญา หมายถึง แบบแผนการดำเนินชีวิตที่มีคุณค่าแสดงถึงความเฉลียวฉลาดของบุคคลและสังคม ซึ่งได้สั่งสมและปฏิบัติสืบต่อกันมา ภูมิปัญญาจะเป็นทรัพยากรบุคคลหรือทรัพยากรความรู้ก็ได้

     ภูมิปัญญาพื้นบ้าน หมายถึง การเอาทรัพยากรความรู้ ทรัพยากรบุคคลที่มีอยู่ในท้องถิ่นแต่ละแห่ง ซึ่งอาจเป็นเอกลักษณ์เฉพาะตน หรือเป็นลักษณะสากลที่หลายๆ ท้องถิ่นมีคล้ายกันก็ได้ ภูมิปัญญาพื้นบ้านในแต่ละท้องถิ่นเกิดจากการที่ชาวบ้านแสวงหาความรู้เพื่อเอาชนะอุปสรรคทางธรรมชาติ ทางสังคมที่จำเป็นในการดำรงชีวิต ภูมิปัญญาพื้นบ้านจึงเป็นสิ่งที่เกี่ยวข้องกับการผลิตและวิถีชีวิตชาวบ้าน เช่น
     การประกอบประเพณี พิธีกรรมของชุมชน เป็นกิจกรรมที่ทำให้ผู้กระทำสบายใจ รู้สึกอบอุ่นไม่โดดเดี่ยว ให้คุณค่าทางจิตใจและความรู้สึกถือว่าเป็นพลังทางศีลธรรมหรือประเพณี การรวมกำลังช่วยกันทำงานที่ใหญ่หลวงเกินวิสัยที่จะทำได้สำเร็จคนเดียว เช่น การลงแขกสร้างบ้าน สร้างวัด สร้างถนนหนทาง หรือขุดลอกแหล่งน้ำ เป็นกิจกรรมที่แสดงถึงความเอื้อเฟื้อช่วยเหลือกันภายในชุมชน ทำให้เกิดความเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน โดยทั่วไปภูมิปัญญาพื้นบ้านเป็นรูปแบบการดำเนินชีวิตที่เรียบง่าย ไม่ซับซ้อนเป็นประโยชน์แก่คนทุกระดับ มีลักษณะเด่นคือสร้างสำนึกเป็นหมู่คณะสูงทั้งในระดับครอบครัวและเครือญาติ

     ถึงแม้ผู้คนไม่น้อยเห็นว่าชุมชนอีสาน เป็นดินแดนแห่งความโง่ ความจน ความเจ็บไข้ได้ป่วยอันน่าเวทนา แท้ที่จริงไม่มีมนุษย์ผู้ใดและสังคมใดที่ปล่อยให้วันเวลาผ่านเลยโดยไม่สั่งสมประสบการณ์ หรือไม่เรียนรู้อะไรเลยจากช่วงชีวิตหนึ่งของตน ไม่ว่าในภาวะสุขหรือทุกข์ คนอีสานได้ใช้สติปัญญาสั่งสมความรู้ ดังจะเห็นได้จากภาษิตอีสาน (ผญาก้อม) จำนวนไม่น้อยที่แสดงทัศนะชื่นชมคุณค่าของความรู้ในการประกอบอาชีพ และค่านิยมประการหนึ่งของชาวอีสานคือ ยกย่องความรู้และการใช้ความรู้อย่างมีคุณธรรม ดังความว่า
เงินเต็มภา บ่ท่อผญาเต็มปูม (ภา = ภาชนะ, ท่อ = เท่า, ผญา = ปัญญา, ปูม = ภูมิ)
บ่มีความฮู้อย่าเว้าการเมือง บ่นุ่งผ้าเหลืองอย่าเว้าการวัด (ความฮู้ = ความรู้, เว้า = คุย)
เกิดเป็นคนให้เฮียนความฮู้ เฮ็ดซู่ลู่เขาบ่มียำ (เฮียน = เรียน, เฮ็ดซู่ลู่ = ทื่อมะลื่อ, ยำ = เคารพ)
ให้เอาความฮู้หากินทางชอบ ความฮู้มีอยู่แล้ว กินได้ชั่วชีวัง
บ่ออกจากบ้าน บ่เห็นด่านแดนไกล บ่ไปหาเฮียน ก็บ่มีความฮู้
แม้นสิมีความฮู้เต็มพุงเพียงปาก สอนโตเองบ่ได้ ไผสิย่องว่าดี (โตเอง = ตนเอง, ย่อง = ยกย่อง)
เรื่องที่เกี่ยวข้อง : ผญา สุภาษิต คำคมอีสาน
      ผู้ที่สามารถประกอบการงานได้ผลดีโดยใช้ภูมิปัญญาชาวอีสาน เรียกว่า หมอ เช่น หมอมอ คือผู้รอบรู้ด้านโหราศาสตร์ หมอว่าน คือ ผู้รอบรู้ด้านสมุนไพร หมอยา คือ ผู้เชี่ยวชาญด้านการรักษาโรค หมอลำ คือ ผู้เชี่ยวชาญด้านการร้องลำนำประกอบแคน หมอผึ้ง คือ ผู้เชี่ยวชาญด้านการหาน้ำผึ้ง ผู้มีภูมิปัญญาทุกวิชาชีพได้รับการยกย่องจากชุมชนเสมอหน้ากัน ดังความว่า



        ครั้นสิเป็นหมอว่านหมอยาหมอป่า
ครั้นสิเฮียนบีบเส้นเอ็นคั้นให้ส่วงดี
(บีบเส้น = การนวด, ส่วง = หาย)
หรือสิเฮียนคงค้อนคงหลาวหอกดาบ
เฮียนให้เถิงขนาดแท้ดีถ้วนสู่อัน
หรือสิเฮียนหนังสือให้เฮียนไปสุดขีด
ครั้นแม้เฮียนแท้ให้เป็นคนฮู้สู่คน
(คนฮู้ = คนดี)
หรือสิเฮียนเป็นหมอเต้น หมอตี หมอต่อย
ให้เฮียนแท้ๆ คนจ้างสู่วัน
หรือสิเป็นหมอน้ำตึกปลาแหหว่าน
ทำให้ได้เต็มข้องสู่วัน
(ข้อง = เครื่องจักสานใช้ใส่ปลา)
หรือสิเป็นหมอสร้างนาสวนฮั่วไฮ่
เอาให้ได้เกวียนซื้อแก่ขาย


(ที่มา : พระยาคำกองสอนไพร่)                            

     นอกจากมนุษย์จะใช้ภูมิปัญญาเพื่อประกอบอาชีพที่เหมาะสมกับสภาพภูมิอากาศแล้ว มนุษย์ยังสังเกตลักษณะที่เป็นคุณและโทษของธรรมชาติแล้วนำมาเป็นแบบอย่างการดำเนินชีวิต กระบวนการทางสังคม คือ การอยู่ร่วมกันเป็นครอบครัว เป็นหมู่บ้าน เป็นเมืองและประเทศชาติ ชาวอีสานมีทัศนะในการใช้ชีวิตว่า อยู่เป็นหมู่ดีกว่าอยู่โดดเดี่ยว เพราะขีดจำกัดทางกายภาพและภูมิปัญญา การช่วยกันคิด ช่วยกันทำ การพึ่งตนเองและการพึ่งกันเองน่าจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด ทำอย่างไรการอยู่ร่วมกันจึงจะเกิดประโยชน์สุข ผู้ฉลาดจึงร่วมกันกำหนดฮีตบ้าน-คลองเมือง เช่น ฮีตสิบสอง-คลองสิบสี่ กฎหมายท้องถิ่น วรรณกรรมคำสอน นิทาน บทเพลงและคติธรรม ซึ่งถ่ายทอดจากคนรุ่นหนึ่งไปยังคนอีกรุ่นหนึ่ง แม้บางส่วนอาจไม่เหมาะสมกับสภาพสังคมปัจจุบันต้องมีการเปลี่ยนแปลง แต่กระบวนการทางสังคมหลายส่วนยังสามารถนำมาใช้ประโยชน์ได้ในสภาพสังคมปัจจุบัน

    กระแสทุนนิยมกับการดูหมิ่นภูมิปัญญาชาวบ้าน
     การพัฒนาประเทศตามแผนพัฒนาเศรษฐกิจแห่งชาติตั้งแต่อดีตจวบจนปัจจุบัน เป็นไปตามกระแสทุนนิยม รัฐใช้อำนาจในการจัดการเปลี่ยนแปลงวิถีชาวบ้านด้วยการส่งเสริมให้ปลูกพืชเศรษฐกิจเพื่อค้าขาย เช่น ปลูกอ้อย มันสำปะหลัง ปอ ข้าวโพด ข้าว การผลิตเพื่อขายทำให้ขยายพื้นที่การเกษตร เกิดการทำลายสภาพป่าไม้และแหล่งน้ำ การผลิตเพื่อขายทำให้มีการโยกย้ายผลผลิตออกจากหมู่บ้าน ชาวบ้านได้รับผลตอบแทนที่ไม่สมดุลย์ ถูกเอารัดเอาเปรียบในตลาดการค้า กำไรตกอยู่ในมือพ่อค้าคนกลางมากกว่าตกอยู่ในมือชาวบ้านผู้ผลิต พ่อค้าซื้อราคาถูกแต่ขายราคาแพง ชาวบ้านในกระแสทุนนิยมจึงประสบปัญหาหนี้สิน เพราะต้นทุนการผลิตสูงขึ้นทั้งค่าปุ๋ย ค่ายาปราบศัตรูพืช ค่าแรงงาน ค่ารถไถ (ค่างวดมอเตอร์ไซค์และสิ่งฟุ่มเฟือยอื่นๆ)

     ปัญหานี้ทำให้เกิดการแสวงหาแนวทางที่เป็นทางรอดและทางเลือกของท้องถิ่น จึงมีการศึกษาภูมิปัญญาพื้นบ้าน ทั้งด้านทรัพยากรบุคคลและทรัพยากรความรู้เพื่อเลือกตัวแบบ หรือแนวทางที่เหมาะสมแก่ชุมชน ไม่ว่าจะเป็นการทำไร่นาสวนผสม การดำรงชีวิตความเป็นอยู่แบบพอเพียง แนวทางการดำเนินชีวิตของมหาอยู่ สุนทรชัย (จ.สุรินทร์) นายชาลี มาระแสง (จ.อุบลราชธานี) นายทองดี นันทะ (จ.ขอนแก่น) หรือนายคำเดื่อง ภาษี (จ.บุรีรัมย์) ล้วนแต่เป็นต้นแบบที่ถูกนำมาประยุกต์ใช้ในปัจจุบัน

     การใช้ธรรมชาติเป็นแม่แบบของวิถีชีวิต การศึกษาอย่างเข้าใจปรับเปลี่ยนวิถีชีวิตให้เหมาะสม ล้วนแต่เป็นภูมิปัญญาของบรรพบุรุษ การผลิตเพื่อให้เพียงพอต่อการอยู่การกินในครอบครัว เหลือแล้วขายหรือนำไปแลกกับสิ่งอื่นๆ ที่ต้องการ จะช่วยลดปัญหาหนี้สิน ชีวิตมีความสุขมากกว่าการที่จะมุ่งผลิตเพื่อขายนำเงินไปซื้อสิ่งฟุ่มเฟือยมากมายนัก และด้วยสายพระเนตรอันยาวไกลของพ่อหลวงของเราที่ทรงย้ำเตือนให้คนไทยได้รู้จักกับเศรษฐกิจพอเพียง ทำให้หลายๆ ฝ่ายได้หันมามองถึงความผิดพลาดในนโยบายเศรษฐกิจที่ผ่านมา และกลับไปศึกษาภูมิปัญญาดั้งเดิมอีกครั้งหนึ่ง วันนี้เราจึงได้ยินคำว่า ภูมิปัญญาท้องถิ่น กันมากขึ้น  

ข้อมูลจาก http://student.nu.ac.th/isannu/isanculture/pumpanya1.htm

 
 
สาธุการบทความนี้ : 293 ครั้ง
จากสมาชิก : 18 ครั้ง
จากขาจร : 275 ครั้ง
  
 
  27 มิ.ย. 2552 เวลา 13:25:01  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   58) ขั่วหนู  
  เทพสุรา    คห.ที่0) ขั่วหนู      [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
ความเดิมจากคราวที่แล้ว เว้าสู่ฟังว่าสิมีน้องที่ทำงานเพิ่นสิเฮ็ดผัดเผ็ดหนูพุกสู่กิน หนูเพิ่นได้มาเป้นของฝากจากชัยถูมิ แต่ว่าคนเฮ็ดเป็นไทสกลจ้ะ หนูที่เพิ่นได้มา ถอนขน เผามาเรียบร้อยแล้ว เพิ่นให้มาสามโต เมียน้องเพิ่นเอาไปให้พี่ที่ทำงานสองโต เสียงผัวเพิ่นจ่มว่าแทนที่สิเอาไว้กินเองสองโต ให้เพิ่นสองโต ถึงเวลาสิกินเมียอยากกินอ่อมหนู ผัวอยากกินผัดเผ็ด ต้องห้ามกันว่าอย่าผิดกันย้อนหนู เด้อสูเด้อ อิอิ


ขึ้นไปกะพ้ออยู่ในกะทะแล้วค่ะ บ่ทันได้ซอมซ่ำว่าเพิ่นใส่หยังแหน่ หน้าตากะคือผัดเผ็ดทั่วไปนี่จ้า บ่บอกกะสิกินอยู่ดอก คิดว่าเป็นไก่ เป็นกบพู้นล่ะจ้า




หน้าตากะเป็นตาแซบอยู่จ้า ใส่พริก ใส่ใบบักกรูด ใส่ใบกะเพรา สูตรเพิ่นนั้น



ตักใส่จานแล้ว กินหอมเป็นตาแซบอยู่จ้า แต่ว่าบ่กล้ากินดอกจ้า เพิ่นบอกว่าแซบทุกคนอยู่จ้า มาลองซิมเด้อจ้า

 
 
สาธุการบทความนี้ : 276 ครั้ง
จากสมาชิก : 55 ครั้ง
จากขาจร : 221 ครั้ง
  
 
  18 มิ.ย. 2552 เวลา 21:14:51  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   56) อาหารประเภทตำ  
  เทพสุรา    คห.ที่2)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
อีกอย่างเเม่ผมก็อยู่ที่  บ้านด่าน ต.ภูมิสะลอน  อ. กันทรลักษณ์  จ.ศรีสะเกษ
เเละครูบาอาจารย์หลายท่านก็อยู่ที่นั้น

 
 
สาธุการบทความนี้ : 256 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 256 ครั้ง
  
 
  03 ก.ค. 2552 เวลา 07:06:01  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   37) ฮีด 12  
  เทพสุรา    คห.ที่0) ฮีด 12      [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
  ฮีต 12
คนอีสาน มีวัฒนธรรมประจำชาติและประจำท้องถิ่น มาแต่โบราณกาลแล้วนับศตวรรษ จนถือเป็นฮีตเป็นคลอง ...ต้องปฏิบัติสืบกันมาจนเป็นประเพณีที่รู้จักกันดี
และพูดจนติด ปากว่า "ฮีตสิบสอง คลองสิบสิบสี่"

ฮีตสิบสอง คำว่า ฮีต มาจากคำภาษาบาลีที่ว่า จารีตตะ แปลว่า ธรรมเนียม แบบแผนความประพฤติ ที่ดีงามปฏิบัติสืบต่อกันมาจนกลายเป็นประเพณี
ฮีต นั้นมี ๑๒ ประการ เท่ากับ ๑๒ เดือนใน ๑ ปี ตามระบบจันทรคติหรือพูดอีกนัยคือ การทำบุญ ๑๒ เดือนนั้นเอง

ฮีตที่ ๑. บุญเข้ากรรม หรือ บุญเดือนเจียง
ภิกษุต้องอาบัติ สังฆาทิเสส ต้องอยู่กรรมถึงจะพ้นอาบัติ ญาติโยมแม่ออกแม่ตนผู้อยากได้บุญกุศลก็จะให้ไปทาน รักษาศีลฟังธรรมเกี่ยวกับการเข้ากรรมของภิกษุ เรียกว่า
บุญเข้ากรรม กำหนดเอาเดือนเจียงเป็นเวลาทำ จะเป็นข้างขึ้นหรือข้างแรมก็ได้ วันที่นิยม ทำเป็นส่วนมากคือวันขึ้น 15 ค่ำเพราะเหตุมีกำหนดให้ทำในระหว่างเดือนเจียง จึงเรียกว่า
บุญเดือนเจียง
ฮีตที่ ๒. บุญคูนข้าว หรือ บุญคูนลาน
ทีสำหรับตีหรือนวดข้าว เรียกว่า ลาน การเอาข้าวที่ตีแล้วมากองให้สูงขึ้น เรียกว่าคูนลาน หรือที่เรียกกันว่าคูนข้าว ชาวนาที่ทำนาได้ผลดี อยากได้กุศล ให้ทานรักษาศีลเป็นต้น
ก็จัดเอาลานข้าวเป็นสถานที่ทำบุญ การทำบุญในสถานที่ดังกล่าวเรียกว่าบุญคูนลานกำหนดเอาช่วงเดือนยี่เป็นเวลาทำบุญจึงเรียกว่าบุญเดือนยี่
ฮีตที่ ๓. บูญข้าวจี่หรือบุญเดือนสาม
ข้าวเหนียวปั้นโรยเกลือ ทาไข่ไก่แล้วจี่ไฟให้สุก เรียกว่าข้าวจี่ การทำบุญมีให้ทานข้าวจี่เป็นต้น เรียกว่าบุญข้าวจี่ นิยมทำกันอย่างแพร่หลาย เพราะถือว่าได้กุศลเยอะ
ทำในช่วงเดือนสาม เรียกว่า บุญเดือนสาม
ฮีตที่ ๔. บุญเผวส หรือ บุญเดือนสี่
บุญที่มีการเทศน์พระเวส หรือ มหาชาติ เรียกว่าบุญเผวส(ผะ-เหวด) หนังสือมหาชาติ หรือ พระเวสสันดรชาดกแสดงถึงจริยวัตรของ พระพุทธเจ้าคราวพระองค์เสวย
พระชาติเป็นพระเวสสันดร เป็นหนังสือเรื่องยาว 13 ผูก บุญเผวสนิยมทำกันในช่วงเดือนสี่
ฮีตที่ ๕. บุญสรงน้ำ หรือ บุญเดือนห้า
............... เมื่อเดือนห้ามาถึงอากาศก็ร้อนอบอ้าวทำให้คนเจ็บไข้ได้ป่วยการอาบน้ำชำระเนื้อกายเป็นวิธีการแก้ร้อนผ่อนให้เป็นเย็น ให้ได้รับความ สุขกายสบายใจ อีกอย่างหนึ่งมี
เรื่องเล่าว่า เศรษฐีคนหนึ่งไม่มีลูก จึงไปบะบน(บนบาล) พระอาทิตย์และพระจันทร์เพื่อขอลูกเวลาล่วงเลยมาสามปี ก็ยังไม่ได้ลูกจึงไปขอลูกกับต้นไทรใหญ่ เทวดาประจำต้นไทร
ใหญ่ มีความกรุณาได้ไปขอลูกนำพระยาอินทร์ พระยาอินทร์ให้ธรรมะปาละกุมาร (ท้าวธรรมบาล) มาเกิดในท้องภรรยาเศรษฐี เมื่อธรรมะปาละประสูติ เจริญวัยวัยใหญ่ขึ้น
ได้เรียนจบไตรเภท เป็นอาจารย์สอนการทำมงคลแก่คนทั้งหลาย กบิลพรหมลงมาถามปัญหาธรรมะปาละกุมาร(ถามปัญหาสามข้อคือ คนเราในวันหนึ่ง ๆ มีศรีอยู่ที่
ไหนบ้าง ถ้าธรรมบาลตอบได้จะตัดศีรษะตนบูชา แต่ถ้าตอบไม่ได้จะตัดศีรษะธรรมบาลเสียดผลัดให้เจ็ดวันในชั้นแรก ธรรมบาลตอบไม่ได้ ในวันถ้วนหก ธรรมบาลเดินเข้าไปในป่า
บังเอิญได้ยินนกอินทรีย์สองผัวเมียพูดคำตอบให้กันฟัง ตอนเช้าศรี อยู่ ที่หน้า คนจึงเอาน้ำล้างหน้าตอนเช้า ตอนกลางวันศรีอยู่ที่อก คนจึงเอาน้ำหมดประพรหมหน้าอกตอนกลางวัน
และตอนเย็นศรีอยู่ที่เท้า คนจึงเอาน้ำล้างเท้าตอนเย็น ธรรมบาลจึงสามารถตอบคำถามนี้ได้)สัญญาว่าถ้าธรรมบาลตอบปัญหาจะตัดหัวของตนบูชา ธรรมบาลแก้ได้ เพราะศีรษะของ
กบิลพรหมมีความศักดิสิทธ์มาก ถ้าตกใส่แผ่นดินจะเกิดไฟไหม้ ถ้าทิ้งขึ้นไปในอากาศฝนจะแล้ง ถ้าทิ้งลงมหาสมุทรน้ำจะแห้ง ก่อนตัดศีรษะกบิลพรหมเรียกลูกสาวทั้งเจ็ดคน เอาขันมา
รองรับแห่รอบเขาพระสุเมรุ หกสิบนาที แล้วนำไปไว้ที่เขาไกรลาสเมื่อถึงกำหนดปีนางเทพธิดาทั้งเจ็ดผลัดเปลี่ยนกันมาเชิญเอาศีรษะท้าวกบิลพรหมมาแห่รอบเขาพระสุเมรุ แล้ว
กลับไปเทวะโลก
ฮีตที่ ๖. บุญบังไฟ หรือบุญเดือนหก
การเอาขี้เจีย(ดินประสิว) มาประสมคั่วกับถ่าน โขลกให้แหลกเรียกว่าหมื่อ (ดินปืน) เอาหมื่อใส่กระบอกไม้ไผ่อัดให้แน่น แล้วเจาะรูใส่หางเรียกว่าบั้งไฟ การทำบุญ
มีให้ทาน เป็นต้น เกี่ยวกับการทำบ้องไฟ เรียกว่า บุญบั้งไฟ กำหนดทำกันในเดือนหกเรียกว่าบุญเดือนหก เพื่อขอฟ้าขอฝนจากเทวดาเมื่อถึงฤดูแห่งการเพาะปลูก ทำไร่ทำนา
ฮีตที่ ๗.บุญซำฮะ หรือ บุญเดือนเจ็ด
การชำฮะ(ชำระ) สะสาวสิ่งสกปรกโสโครกให้สะอาดปราศจากมลทินโทษหรือความมัวหมอง เรียกว่า การซำฮะสิ่งที่ต้องการทำให้สะอาดนั้นมี 2 อย่างคือ ความสกปรก
ภายนอกได้แก่ร่งกาย เสื้อผ้า อาหารการกิน ที่อยู่อาศัย และความสกปรกภายใน ได้แก่จิตใจเกิดความความโลภมากโลภา โกรธหลง เป็นต้น แต่สิ่งที่จะต้องชำระในที่นี้คือเมื่อบ้าน
เมืองเกิดข้าศึกมาราวีทำลาย เกิดผู้ร้ายโจรมาปล้น เกิดรบราฆ่าฟันแย่งกันเป็นใหญ่ผู้คนช้างม้าวัวควายล้มตาย ถือกันว่าบ้านเดือดเมืองร้อนชะตาบ้านชะตาเมืองขาด จำต้องซำฮะ
ให้หายเสนียดจัญไร การทำบุญมีการรักษาศีลให้ทานเป็นต้นเกี่ยวกับการซำฮะนี้เรียกว่าบุญซำฮะ มีกำหนดทำให้ระหว่างเดือนเจ็ด จึงเรียกว่าบุญเดือนเจ็ด
ฮีตที่ ๘.บุญเข้าวัดสา(เข้าพรรษา) หรือบุญเดือนแปด
การอยู่ประจำวัดวัดเดียวตลอดสามเดือนในฤดูฝนเรียกว่าเข้าวัดสาโดยปกติกำหนดเอาวันแรมหนึ่งค่ำเดือนแปดเป็นวันเริ่มต้น เรียกว่าบุญเดือนแปด
ฮีตที่ ๙. บุญข้าวห่อประดับดิน หรือบุญเดือนเก้า
การห่อข้าวปลาอาหารและของเคี้ยวของกินเป็นห่อ ๆ แล้วเอาไปถวายทานบ้าง ไปแขวนตามกิ่งไม้ในวัดบ้าง เรียกว่าบุญข้าวประดับดิน เพราะมีกำหนดทำบุญ
ในเดือนก้าวจึงเรียกว่า บุญเดือนเก้า
ฮีตที่ ๑๐.บุญข้าวสาก หรือบุญเดือนสิบ
การเขียนชื่อใส่สลากให้พระภิกาและสามเณรจับและเขียนชื่อใส่ภาชน์ข้าวถวายตามสลากนั้นและทำบุญอย่าอื่นมีรักษาสีลฟังธรรม เป็นต้น เรียกว่าบุญข้าสาก (สลาก ) เพราะกำหนดให้ทำในเดือนสิบ จึงเรียกว่าบุญเดือนสิบ
ฮีตที่ ๑๑.บุญออกวัดสา (ออกพรรษา) หรือบุญเดือนสิบเอ็ด
การออกจากเขตจำกัดไปพักแรมที่อื่นได้เรียกว่า ออกวัดสา คำว่าวัดสาหมายถึงฤดูฝน ในปีหนึ่งมี 4 เดือน คือ ตั้งแต่วันแรมสี่ค่ำเดือนแปดถึงขึ้น ๑๕ ค่ำเดือน ๑๒ ในระยะ
สี่เดือนสามเดือนต้น ให้เข้าวัดก่อน เข้าครบกำหนดสามเดือนแล้วให้ออก อีกเดือนที่เหลือให้หาผ้าจีวรมาผลัดเปลี่ยนการทำบุญมีให้ทานเป็นต้น เรียกว่าการทำบุญเดือนสิบเอ็ด
ฮีตที่ ๑๒. บุญกฐิน หรือ บุญเดือนสิบสอง
ผ้าที่ใช้ไม้สดึงทำเป็นขอบซึ่งเย็บจีวร เรียกว่าผ้ากฐิน ผ้ากฐินนี้มีกำหนดเวลาในการถวายเพียงหนึ่งเดือนคือตั้งแต่ แรมหนึ่งค่ำเดือนสิบเอ็ด ถึง เพ็ญสิบสอง เพราะกำหนดเวลาทำในเดือน ๑๒ จึงเรียกว่าบุญเดือนสิบสอง

 
 
สาธุการบทความนี้ : 246 ครั้ง
จากสมาชิก : 7 ครั้ง
จากขาจร : 239 ครั้ง
  
 
  27 มิ.ย. 2552 เวลา 14:42:23  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   58) ขั่วหนู  
  เทพสุรา    คห.ที่3)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
โอ้ยสิอึดดือครับ  อยู่เเถวตู้เสื้อผ้า

 
 
สาธุการบทความนี้ : 11 ครั้ง
จากสมาชิก : 10 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  30 มิ.ย. 2552 เวลา 07:29:37  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   6) มาเว้าผญากันเด้อพี่น้องเด้อ  
  เทพสุรา    คห.ที่1007)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
เดวสิมาเล่นนำเด้อครับ  ขอโตไปธุระก่อน

 
 
สาธุการบทความนี้ : 2 ครั้ง
จากสมาชิก : 1 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  27 มิ.ย. 2552 เวลา 07:54:38  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   6) มาเว้าผญากันเด้อพี่น้องเด้อ  
  เทพสุรา    คห.ที่1009)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
  มามาเเล้วมาเอาเเนวไปไว้มาเอาเเนวมันไปว่า
มาเอาความขี้ครานไปไว้ถ้าตื่นสวย

 
 
สาธุการบทความนี้ : 2 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 2 ครั้ง
  
 
  30 มิ.ย. 2552 เวลา 22:43:20  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   1) นางผมหอม  
  เทพสุรา    คห.ที่8)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
โห   อ่านเเล้วได้จินตนาการเเละรู้ซึ้งถึงวรรณคดีอีสาน

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  30 มิ.ย. 2552 เวลา 22:17:42  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   1) นางผมหอม  
  เทพสุรา    คห.ที่10)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
เเม่นเเล้วน้องชาย

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  03 ก.ค. 2552 เวลา 19:24:51  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   4) หากุดจี่  
  เทพสุรา    คห.ที่5)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
เป็นตาขั่ว

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  30 มิ.ย. 2552 เวลา 07:30:06  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   39) บักลิ้นฟ้า ครับ บักลิ้นฟ้า  
  เทพสุรา    คห.ที่3)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
คึดอยากอยู่ครับ  เเต่กินบ่เป็น

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  02 ก.ค. 2552 เวลา 21:04:06  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   26) ปลาบู่ทอง  
  เทพสุรา    คห.ที่16)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
โหอะไรคือ  เอี่ยนทอง  โหๆๆ  มันต้องปลาไหลทองท่าน

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  03 ก.ค. 2552 เวลา 13:51:22  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   3) ชัยภูมิ  
  เทพสุรา    คห.ที่11)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
ชัยภูมิเมืองผู้กล้าพยาเเล

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  02 ก.ค. 2552 เวลา 21:06:01  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   4) นครพนม  
  เทพสุรา    คห.ที่33)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
ผมชอบเพลงลมพัดพร้าวมาก  เพราะมีผู้ชายลำกัดผู้หญิง
โดยเฉพาะเตรื่องเเต่งกายง่ายดี

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  03 ก.ค. 2552 เวลา 07:02:56  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   7) มหาสารคาม  
  เทพสุรา    คห.ที่30)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
ไปเที่ยวมาเเล้วครั้งหนึ่ง  สวยงามมาก

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  29 มิ.ย. 2552 เวลา 06:58:10  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   13) สกลนคร  
  เทพสุรา    คห.ที่23)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
ควรอนุรักษ์  สืบสาน

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  30 มิ.ย. 2552 เวลา 07:30:51  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   16) หนองบัวลำภู  
  เทพสุรา    คห.ที่3)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
กระผมก็อยู่ที่  หนองบัวลำภู ที่ อ.โนนสัง

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  03 ก.ค. 2552 เวลา 07:08:45  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   37) นิทานพื้นบ้านอีสาน เรื่อง ปู่ตั๋วหลาน  
  เทพสุรา    คห.ที่8)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
เเม่นเรื่องเเท้บ่ สิลองซอมดู

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  29 มิ.ย. 2552 เวลา 06:57:01  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   56) อาหารประเภทตำ  
  เทพสุรา    คห.ที่1)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
ผมเคยไปอุทุมพรอยู่ครั้งหนึ่งครับ  ไปที่บ้านสะเดา ต.โพธิ์ชัย  อ.อุทุมพรพิสัย
จ.ศรีสะเกษ

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  03 ก.ค. 2552 เวลา 07:04:39  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   35) ปลาเเดกเเซบ ปลาร้านั่ว  
  เทพสุรา    คห.ที่2)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
ครับสิกินเเต่ละเทื่อต้องเอาไปจากบ้าน

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  03 ก.ค. 2552 เวลา 07:00:30  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   36) ภูมิปัญญาอีสาน  
  เทพสุรา    คห.ที่2)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
ครับ  น่าอยู่ด้วย

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  28 มิ.ย. 2552 เวลา 14:10:55  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   37) ฮีด 12  
  เทพสุรา    คห.ที่2)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
ครับ   เพราะกระผมต้องการเอามาไห้ท่านอ่าน

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  27 มิ.ย. 2552 เวลา 21:28:07  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   38) ฮู้สึกคือกันบ่ครับ (สะกดจิต_ให้คิดถึงบ้าน)  
  เทพสุรา    คห.ที่5)       [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ยอดฝีมือ

ภูมิลำเนา : ชัยภูมิ
เข้าร่วม : 14 มิ.ย. 2552
รวมโพสต์ : 353
ให้สาธุการ : 2590
รับสาธุการ : 280530
รวม: 283120 สาธุการ
 
เน็ตเต่าเบิ่งบ่ได้

 
 
สาธุการบทความนี้ : 1 ครั้ง
จากสมาชิก : 0 ครั้ง
จากขาจร : 1 ครั้ง
  
 
  30 มิ.ย. 2552 เวลา 22:10:37  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  หน้า: 1

   

Creative Commons License
ฮู้สึกคือกันบ่ครับ (สะกดจิต_ให้คิดถึงบ้าน) --- เว็บบอร์ดอีสานจุฬาฯ