ผญา คติสอนใจประจำวันที่ 26 เมษายน 2568:: อ่านผญา 
อย่าได้คิดโลภเลี้ยวเป็นเกี่ยวหลายคม ให้มันเป็นคมเดียวต่อสันกับด้าม แปลว่า อย่าได้มีใจคดเคี้ยว โลเลเหมือนเคียวหลายคม ขอให้เป็นเหมือนเคียวคมเดียว ตรงสันกับด้าม หมายถึง ไม่ควรมีจิตใจโลเล คดเคี้ยว ปากอย่างใจอย่าง


  ค้นหากระทู้ กระดานสนทนาชมรมอีสานจุฬาฯ  

หน้า: 1  
  โพสต์โดย   507) คันแม่นเว้าถึกข้อ ขอกินบ่ถี่ เว้าบ่ถึกข้อ ขอซื่อ กะบ่ขาย  
  ซุบหน่อไม้    คห.ที่0) คันแม่นเว้าถึกข้อ ขอกินบ่ถี่ เว้าบ่ถึกข้อ ขอซื่อ กะบ่ขาย      [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ศิษย์ใหม่ไร้วรยุทธ์

ภูมิลำเนา : นครพนม
เข้าร่วม : 14 ก.พ. 2552
รวมโพสต์ : 3
ให้สาธุการ : 0
รับสาธุการ : 5140
รวม: 5140 สาธุการ
 
คันแม่นเว้าถึกข้อ ขอกินบ่ถี่ เว้าบ่ถึกข้อ ขอซิ่อบ่ขาย

แปลว่า ถ้าพูดถูกใจ ถึงแม้ไม่ซื้อก็ให้ฟรีได้  ถ้าพูดไม่ถูกใจ แม้ขอซื้อก็ไม่ขาย

ข้อคิด  การพูดจาเป็นสิ่งสำคัญและมีอิทธิพลมาก ทั้งด้านดีและด้านร้าย จึงควรคิดไตร่ตรองดีแล้วจึงพูด จึงจะเป็นบุคคลที่น่าเชื่อถือ พูดได้ทำได้มีสัจจะ สำคัญมากเพราะเป็นที่มาของความเชื่อถือหรือเครดิต  คนที่มีความน่าเชื่อถือถึงแม้เขาผิดพลาดในการทำธุรกิจถึงขั้นเป็นคนล้มละลายทางกฏหมาย แต่ทางสังคมนั้นเขายังเป็นคนที่น่านับถือ แต่คนที่คนที่ไม่มีความสัจจริง เขาคนนั้นคือเป็นบุคคลล้มละลายทางความเชื่อถือ อยู่อย่างไม่มีศักดิ์ศรี ถึงแม้จะมีพรรคพวกแต่ก็เป็นคนที่หวังผลประโยชน์ด้วยเท่านั้น  

ถึงสิทุกข์ยากไฮ้ ขาดเขินเงินทอง อย่าสิลืมสัจจะให้จื่อจำเอาไว้

 
 
สาธุการบทความนี้ : 156 ครั้ง
จากสมาชิก : 2 ครั้ง
จากขาจร : 154 ครั้ง
  
 
  14 ก.พ. 2552 เวลา 10:25:45  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   507) คันแม่นเว้าถึกข้อ ขอกินบ่ถี่ เว้าบ่ถึกข้อ ขอซื่อ กะบ่ขาย  
  ซุบหน่อไม้    คห.ที่1) ผญา อีสาน      [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ศิษย์ใหม่ไร้วรยุทธ์

ภูมิลำเนา : นครพนม
เข้าร่วม : 14 ก.พ. 2552
รวมโพสต์ : 3
ให้สาธุการ : 0
รับสาธุการ : 5140
รวม: 5140 สาธุการ
 
ทุกข์บ่มีเสื้อผ่า ผาเฮือนดีพอลี้อยู่  ทุกข์บ่มีข้าวใส่ท้องนอนลี้อยู่บ่เป็น

แปลว่า แม้ทุกข์ยากจนไม่มีเสื้อผ้าสวมใส่ แต่ถ้าฝาบ้านดีก็พอหลบลี้อยู่ได้ แต่ถ้าไม่มีข้าวกินแล้ว จะหลบซ่อนอยู่ที่ไหนก็ไม่ทำความหิวนั้นหายไปได้

ข้อคิด  ปัจจัยสี่นั้นจำเป็นในการดำรงชีพ แต่อาหารนั้นจำเป็นที่สุดเพราะคนเรากินวันละหลายมื้อ เรื่องปากท้องจึงเป็นเรื่องสำคัญ  ปัจจัยอื่นๆซื่อครั้งเดียวใส่หลายปี ไม่จำเป็นต้องมีมากเกิน ที่อยู่อาศัยก็ไม่จำเป็นต้องใหญ่โตก็อยู่ได้  การรักษาสุขภาพเป็นเรื่องสำคัญถ้าเราไม่เจ็บไข้ก็ไม่ต้องเปลืองค่าหมอ  สรุป คือถ้าเราประหยัดอย่างอิ่นๆที่ไม่จำเป็นมากนักใช้ชีวิตอย่างพอเพียง เป็นภูมิคุมกันชีวิตได้ดี ก่อนอื่นคิดว่าถึงเราจนแต่มีกิน ถึงไม่มีเงินมากแต่มีที่ดินก็ปลูกผักสวนครัวลดรายจ่ายได้อีก ถ้าเราเห็นปัญหาข้างหน้าแล้วเราหาทางแก้ นั่นคือเราอยู่อย่างมีสติ ไม่ประมาทในการดำรงชีวิต แล้วชีวิตเราจะมีภูมิต้านทางทางเศรษฐกิจภายนอก เพราะเราอยู่ด้วยเศรษฐกิจพอเพียง

 
 
สาธุการบทความนี้ : 182 ครั้ง
จากสมาชิก : 2 ครั้ง
จากขาจร : 180 ครั้ง
  
 
  14 ก.พ. 2552 เวลา 10:44:34  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  โพสต์โดย   507) คันแม่นเว้าถึกข้อ ขอกินบ่ถี่ เว้าบ่ถึกข้อ ขอซื่อ กะบ่ขาย  
  ซุบหน่อไม้    คห.ที่2) ผญา อีสานคำทำนายคนโบฮาน      [ไปที่ความเห็นนี้ ในกระทู้นี้]  
  ศิษย์ใหม่ไร้วรยุทธ์

ภูมิลำเนา : นครพนม
เข้าร่วม : 14 ก.พ. 2552
รวมโพสต์ : 3
ให้สาธุการ : 0
รับสาธุการ : 5140
รวม: 5140 สาธุการ
 
ฟ่าเหลื่อมแล้ง ปลากั้งสิปวดหัว คนดิบๆสิได้เป็นนายไผ่เมืองสิคางโอก

สายฟ้าแลบหน้าแล้ง บ่งสัญญานฝนจะตก บรรดาปลาช่อนดีใจสุดท้ายฝนไม่ตก ปลาช่อนก็หมดความหวังก็เลยปวดหัว เปรียบเสมือน นโยบายรัฐที่เขียนสวยหรูว่าจะให้นั่นทำนี่ สุดท้ายทำไม่ได้ก็เลยหมดหวัง ต้องทนสู้ชะตาตามลำพัง

คนดิบๆสิได้เป็นนายไผ่เมืองสิคางโอก

คนดิบๆคือคนที่ไม่มีการบวชเรียนผ่านการอบรมด้านศีลธรรมจริยธรรม แต่คนเหล่านี้ก็ได้เป็นนายเป็นผู้แทนมีอำนาจเพราะเสียงข้างมากตัดสิน โดยไม่คำนึงถึงผิดชอบชั่วดี จึงเป็นจุดอันตรายของระบอบประชาธิปไตยที่เคารพเสียงข้างมากในสภา จึงเข้าทำนองแบบพวกมากลากไป แม้คนที่ไม่มีความเชี่ยวชาญก็เป็นรัฐมนตรีได้เพราะเขามีกลุ่มคนมาก สนองประโยชน์พวกตน  ส่วนไพร่ฟ้ประชาชนก็เดือดร้อน ครั้นจะเรียกร้องสิทธิ์ก็ถูกอิทธิพลคุกคาม ก็มีแต่เสียงบ่นร้องระงมทั่วแผ่นดิน ประชาชนถูกแบ่งฝ่าย เป็นศรัตรูกันเอง  เพราะกลุ่มหนึ่งยืนข้างอืทธิพลมืด อีกกลุ่มร้องหาความเป็นธรรม

 
 
สาธุการบทความนี้ : 176 ครั้ง
จากสมาชิก : 2 ครั้ง
จากขาจร : 174 ครั้ง
  
 
  14 ก.พ. 2552 เวลา 11:07:55  
   ขึ้นบน ลงล่าง  
 
         

  หน้า: 1

   

Creative Commons License
คันแม่นเว้าถึกข้อ ขอกินบ่ถี่ เว้าบ่ถึกข้อ ขอซื่อ กะบ่ขาย --- เว็บบอร์ดอีสานจุฬาฯ