ภาษาอีสาน | ความหมาย | อ้างอิงจังหวัด | บทบรรยายโดย |
เหิง | ยาวนาน | นครพนม | สมตุ๋ย ศรีโยธี |
เหิง | นาน บางที่อาจเรียกว่า โดน | นครพนม | ปังปอนด์ |
เหิงเติบ/ดนเติบ | นานมาก/นานมากแล้ว | มุกดาหาร | จารย์ใหญ่ |
เหิ่ม | ห่ามๆ ใกล้สุกแล้วแต่ยังไม่สุก | ร้อยเอ็ด | บ่าวหน่อ |
เหิ่ม | ห่าม | อุบลราชธานี | อั้ม เมืองอุบลคนพิบูล |
เหีย | หก หล่น | ร้อยเอ็ด | บ่าวหน่อ เมืองพลาญ |
เหี่ยน | สั้น | อุบลราชธานี | หนุ่มมหาน้อย |
เหี่ยน | สั้น | ร้อยเอ็ด | บ่าวหน่อ เมืองพลาญ |
เหี่ยน | สั้นไม่ยาว | อุบลราชธานี | สังกะลีน้อย |
เหี่ย | หก/หล่น/ร่วง | หนองคาย | อ่อนดี |
แห่งคิ่นๆ | แห้งแล้งมาก | บุรีรัมย์ @ขอนแก่น | รุทธิ์ (อีเกียแดง) |
แหนบ | แนบ หนีบ | กาฬสินธุ์ | ขันติ คูนาแก |
แห่น | แทะ กัดแทะ | มหาสารคาม | กระบี่โลหิต |
แห่น | แทะ แทะกิน ส่วนใหญ่จะใช้ฟันหน้า ( กรณีกับสัตว์ จะใช้ฟันด้านข้างในการแทะ) | ขอนแก่น | แมงแคงน้อย |
แหบ | ใช้จะงอยปากชอนไช, ได้แดก | ขอนแก่น | มังกรเดียวดาย |
แหม่นแล้ว/แม่นแล้ว | ใช่แล้ว/ถูกแล้ว | มุกดาหาร | จารย์ใหญ่ |
แหม้น | สอย /การใช้ไม้สอยเอาของที่ในที่สูง เช่น ผลไม้ | มุกดาหาร | จารย์ใหญ่ |
แหย่ | เบียด ชิดกัน ใกล้กันมาก | ร้อยเอ็ด | บ่าวหน่อ เมืองพลาญ |
แหย้ | เบียด | หนองคาย | อ่อนดี |
แหล่ง, ลูกแหล่ง | ลูกน้อง, คนที่คอยรับใช้ | อีสานทั่วไป | บ่าวหน่อ |
แหล่น | วิ่ง ตามติด | มุกดาหาร | บ่บอกดอก |
แหลว | นกเหยี่ยว | อุดรธานี | บ่าวเดช |
แหล่ | ดำ, คล้ำ | นครพนม | Bumpkin |
โห๋ขี้เคอ | เป็นภาษาผู้ไทกะป๋อง(วาริชภูมิ)แปลว่าตะไคร้ | สกลนคร | koont |
โห่ง | ท่วมขัง หรือ เป็นแอ่ง | สกลนคร | ปิ่นลม |
โหยก | สูงกว่าธรรมดาทั่วไป | ร้อยเอ็ด | บ่าวหน่อ |
โหยด | หยด ไหลย้อย | มหาสารคาม | เสือน้อย |
โหย่ม | เป็นกริยาคือการยืนแล้วเขย่งเท้าย่อตัวขึ้นลงขึ้นลงหลายๆครั้ง | ขอนแก่น | ดอกเตอร์ แป้ป |
โหล่ง | ว. ที่ลุ่ม, เป็นที่ต่ำ, ไม่ดอน | ยโสธร | สาวส่า เมืองยโส |
ไหง่ง่อง/ไหง่กุบ | ปลิวว่อน ตลบอบอวน(ใช้กับฝุ่นหรือควัน) | มุกดาหาร | จารย์ใหญ่ |