ฮักอ้ายหลายตายกะส่าง
ภัสรา มาบุญธรรม

(เกริ่น) ฮักอ้ายหลาย หวังสิมาตายหน้า
จั่งหนีพ่อแม่มา ฮื้อ.
หอบเอาผ้ามานำพี่ ได้กันมาผัดว่าน้องบ่ดี
พี่สิตีและฆ่า ทางน้องบ่ว่าหยัง
ซางบ่คิด เบิ่งครั้ง หือ.
คราวฮักห่อ ถนอมกันเด้น้อ
พี่ยังขันอาสา ว่าสิตายแทนได้
จั่งตัดใจมานำอ้าย หวังเอาชาย...เป็นที่เพิ่ง
คิดเบิ่งดีแล้วบ่อ้าย ยามสิฮ้ายว่า ด่าเมีย
หื้อ....พี่เอย.

หนี จากพ่อแม่มา หวังตายดาบหน้า
หวังพึ่งพาพี่ชาย อาย แสน อาย
ก็ทนได้ ด้วยรักผูกพัน คำพี่ออดอ้อนออเซาะ
สัญญามั่นเหมาะ ว่าจะตายร่วมกัน
ตัดใจจากบ้านวันนั้น ทิ้งพ่อแม่ฉัน หนีตามพี่มา
จะฆ่า ให้ตายเชียวหรือ ที่รองรับมือ
เมื่ออารมณ์ร้อนแรง ถือว่าเมียไม่ได้แต่ง
จะฆ่าแกงก็ทำตามใจ

(ลำ) คุมสติไว้ อดใจทุกเมื่อ ยามเขาด่าโคตรเชื้อ
โคตรเชื้อ กะเพียงได้นั่งเหงา
คำผู้เฒ่า เพิ่นเคยบอกเคยสอน
ตอนเมื่อยามตกทุกข์ จั่งคิดหวลเห็นฮู้

สู้ กับมันต่อไป ให้สมหัวใจ ที่ง่ายกับเขา
อยาก อวด ดี หนี มาตามใจเรา
ความผิด อยู่ที่ใครกันเล่า หลงรักเขา จนลืมตัว
ชั่ว ก็ต้องทน จะคืนบ้านตน ก็อายเพื่อนฝูง
อายป้า อายลุง ทุกคนเขาจะเย้ยหยัน
ได้หอบผ้าตามพี่มา จะฆ่าให้ตายไม่หวั่น
จะทน ถึงไหนถึงกัน จะไม่ยอมหัน หลังคืนบ้านตน

(ลำ) ทนเต็มที่ ตบตีกะเมียพี่ บ่ยอมหนีดอกอ้าย
ดอกอ้าย กะเทินได้แล่นนำ
ไปอยู่ก้ำ ฟากถิ่นทางได๋
สินำเป็นเมียชาย บ่ไลเลยอ้าย