อดีตรักมักสาวครู
มนต์แคน แก่นคูน

(เกริ่น)
ฟังเสียงสายลมต้อง จากริมคลองแถวทุ่ง
ปงมัดกล้าไว้แล้ว เถียงนาน้อยค่อยพักเซา
หยับขึ้นมากินข้าว เซามีแฮงเบิ่งจักหน่อย
นั่งคิดไปลอยๆ ถึงอดีตผู้ข้า
สิเป็นบ้าย้อนมักครู เฮาคือควายบักตู้
หน้าต่ำหนอเทิงดำ งานประจำคือไถนา
ก่นโพนเกาฮื้อ ใจถวิลนางน้องเอย
คงสิบ่สมปอง เด้อโตน้องน้อกับพี่
เธอแม่พิมพ์คนดี พี่ชาวนาต่ำต้อย
บ่คอยได้ แม่นฮ่วมเฮียง สาวเอย

(ร้อง)
เธออยู่บ้านหลังโตอันโอ่อ่า
ฉันนอนนา บ้านเรือนเหมือนรังหนู
เธอร่ำเรียน พากเพียรได้เป็นครู
ช่างหดหู่ เศร้าหมองเสียจริงเรา
เธอไปเรียน ฉันไปนามันน่าเศร้า
ทางเดินเรา นับวันห่างต่างศักดิ์ศรี
อนาคตของน้องต้องผู้ดี ส่วนตัวพี่หมองหม่นทนทำนา

(ลำ) เหลือใจหล้า ใจหล้า เห็นน้องจบครูมา
น้ำตาอ้ายไหลหย่าว คิดเห็นคราวแต่กี้
เฮาเล่นฮ่วมกัน
โตอ้ายนั้นเรียนอยู่ ป.สาม ส่วนว่าครูคนงาม
อยู่ป.สองเด้อน้อง สองเฮาเว้า นำกันคักแน่
บ่ลืมกันคักแท้ คำมั่นลั่นความ ปีน้ำท่วมน้องยังขี่หลังชาย
บัดได้บายปริญญา ช่างลืมนางน้อง

(ร้อง) นั่งมองแม่พิมพ์คนใหม่
น้ำตาพี่ไหลอาบลงใบหน้า
ไม่อยากโทษ บุญวาสนา
เรามันอีกา ส่วนน้องยาหงส์ทอง

ขอมองให้เต็มตาหน่อย ถึงแม้นบุญน้อย
ก็ยังคอยเหลียวแล ได้เวลาต้องไปป้านคันแท
บ่ายมาแบกแหลงน้ำตามเคย

(ลำ) อกเฮาเอ่ย อย่าไปหวังเขาเลย
เฮามันเชยไร้ค่าเฮาอีกาต่ำต้อย
บ่คอยได้คู่หงส์ เลาะเลียบซ้งไปตามท่งหากิน
ใจถวิลสาวครูสิซ่ำได๋น้อนี่
ดำขี่ลี่ ชาวนาคือพี่ อ้ายคิดเห็น
แต่กี้ยังมีน้องอยู่นำ คึดอ่ำลำ นำตั้งแต่ตอนเด็ก
ตอนที่เฮายังเล็ก พี่บ่ลืมนางน้อง

สองเฮาเว้า นำกันอ้อมอ่อม
ปิ้งกะปอมป่นแย้ อยู่โพนแต้เลาะเถียง
นกอีเอี้ยง เคียงคู่จู๋จี๋ ฮักกันมาหลายปี
พี่บ่มีวันเคลื่อน

(ร้อง) ลงเฮือนเพื่อนชวนเดินเตร่
มาคักหลายเด้ ครูสวยเก๋จังเลย
หนุ่มชาวนา ได้แต่มองเฉยๆ
ใจคิดอยากกกเกย บ่กล้าเอ่ยวาจา

ชาวนาอย่างเราเฝ้าแอบ ผลลัพธ์คือเจ็บแสบ
ไม่ได้แนบเคียงกาย หัวใจคงได้แต่มั่นหมาย
เห็นครูเดินกาย ไปสอนนักเรียน

(ลำ) เวียนหลายมื้อ อยากไปเรียนหนังสือ
นำน้องคือเก่า แนวฮักบ่กล้าเว้า
เฮานั่นต่ำสกุล ใจว้าวุ่น แก้มจูนพูนมองหา
วาสนาชาวนา ซ่ำเพ้อ เพียง นี้