หยุดน้ำตาเถิดน้อง
สาธิต ทองจันทร์

เพียง ครั้งเดียว ที่เจอะกัน เก็บไปฝัน ถึงเธอ อยู่เสมอ
เมตตา และสงสารเธอ ซื่อ จนเซ่อ จนน้ำตา ตกใน
มอง เห็นเธอ เศร้าซึม สะลือ สะลึม ทนดู อยู่ไม่ไหว
ทุกวัน เธอต้อง หมองไหม้ เธอเศร้า เสียใจจน นั่งเหม่อตาลอย

ภาพพจน์ หลอกหลอนยามนอน คง อาวรณ์ หัวใจ อยู่ ไม่น้อย
คนใกล้ อย่างพี่ ยังคอย เป็นห่วง น้องกลอยยังคอย เช็ด น้ำตา

ยัง คอยท่าเจ้าสิเสียความสาว อ้ายบ่ได้ เปิดหน่าย
อ้าย ยังหมาย ฮักเจ้า.. ฮักเจ้า ให้เซากลุ้มอย่าหมอง
ลูก อยู่ท้อง อ้ายเป็นพ่อมันเอง อย่าเกรงคน นินทา เช็ดน้ำตา สาน้อง

พี่ มอง เห็นเธอโศกา แม้ข้าวปลา น้องก็ไม่ ยอมกิน
คงคิด ถึงเรื่องผ่านมา เช็ดน้ำตา เจ้าเถิดยุพิน
ผิด เป็นครูเตือนใจ จำไว้ ทีหลัง อย่าดิ้น
อย่ามัว น้ำตา ไหลริน คนรัก ยุพิน ก็คือพี่ นี้ไง

พี่ คน หัวใจขี้แย เป็นผู้แพ้ มันปวดหัวใจ
ช่างเถิด เสียแล้ว เสียไป
แก้มน้อง เขาโลม เขาลูบ
หลงอารมณ์ ชั่ววูบ พี่จะจูบ ซ้ำรอย

มีปมด้อย ตามทีบ่ว่า หยุดน้ำตาเถิดน้อง...
เถิดน้อง มันสิเปื้อนซุดบาง
คนขาดซ่าง บ่ได้ห่วง กับเขา เหงาน้ำตาเป็นฟอง บ่จ่องเขาคืนได้

คิดทำไม คิดไป เปล่าประโยชน์ อย่าไปโทษ ตัวเอง เลยเธอจ๋า
ลืม เสียเถิดความหลัง ครั้งผ่านมา เช็ดน้ำตาเถิดน้อง อย่าหมองมัว
คิดสั้น คิดหลอน ย้อนหลังกลับ จะอาภัพ อนาคต จะดับ สูญ
เอาน้ำตา แก้ปัญหา ไม่สมดุลย์ อย่าว้าวุ่น เรื่องคนอื่น ยิ่งกว่าตัว

ยิ่งคิด ยิ่งเหงา ไม่เอาน่า ทุกชีวา ต้องพบ หลบไม่พ้น
สุข ทุกข์ คู่กับโลก ของคน จงตั้งตน ตั้งใจ เช็ดน้ำตา

เซา ส่าหล่า น้ำตา ราคาแพง ให้ มันแห้ง จักเทือ
กลับ มายิ้มระเรื่อ เป็นแฟนอ้าย ฮักกัน
อ้าย ท่อนั้น ฮักเจ้าอย่าง จริงใจ
อย่าไปหวน ความหลัง นั่งงอ มือ ไว้