มาจากดิน
ต่าย อรทัย
คนมาจากดิน บ่เคยลืมถิ่นความจน
ถึงฟ้าบันดล ให้เดินพ้นความเข็ญใจ
กี่ปีที่เราจากเงาบ้านนา สู่ฟ้าเมืองไกล
เสื้อร้อยเก้าๆกระเป๋าหนึ่งใบ
กับวุฒิ ม.ปลาย ยังจำได้ดี
ถึงในวันนี้ สิ่งที่มีพออยู่สบาย
แรงที่เทไป ส่งผลให้ยิ้มได้อีกที
แต่งตัวได้บ้าง เดินห้างได้หน่อย
เงินค้างบัญชี ส่งทางบ้านส่งน้องเรียนดี
ได้กลิ่นธุลีดินยังติดใจ
* ความสุขสบาย บ่อาจละลายภาพในความจำ
ข้าวเหนียวส้มตำ เป็นแขกประจำกับข้าวยามบ่าย
เมืองใหญ่เมืองนี้ เป็นเวทีสู้
บ่ได้เป็นที่อยู่ของใครบ้านเฮาร่มเงาตราบใด
ยังเป็นจุดหมาย ที่ใจร่ำหา
** คนมาจากดิน บ่เคยลืมถิ่นความจน
ยังจำผู้คน ที่ดึงพ้นทางน้ำตา
กลิ่นหอมน้ำใจ ผู้เคยร่วมทนบนทางผ่านมา
ย้ำเตือนตลอดเวลา ให้รู้ตัวว่า ก้าวมาจากดิน
....ดนตรี....
ซ้ำ (*, **)
|
by โอปปอติกะ
