นึกเสียว่าสงสาร
อ้อย กระท้อน
ถามว่ารักแค่ไหน นับเม็ดทรายทั้งทะเลก็รู้
ลมหายใจที่มีอยู่ คือความคิดถึงจากฉัน
ถามจะเจ็บแค่ไหน หากเธอไปรักใครสักวัน
ก็ลองนับดูสายฝนนั่น นั้นคือน้ำตาจากใจ
* ก็เลยอยากให้รู้ ก็เลยอยากให้เห็น ก่อนจะทำร้ายกันกว่านี้
เพราะโลกนี้มีเธอ เพียงคนเดียว ฉันจึงเสียเธอไม่ได้
ถ้าเธออยากทำร้าย ก็เชิญ แต่อย่าเดินหนีไปจากฉัน
นึกเสียว่าสงสาร อย่าลงทัณฑ์ด้วยการลาจาก
**ถามกันสักกี่ครั้ง ก็ยังบอกเธออย่างนี้
ฟ้าทุกวันเปลี่ยนสี แต่ฉันไม่เคยเปลี่ยนใจ
ซ้ำ (*,**)
นึกเสียว่าสงสาร อย่าลงทัณฑ์ด้วย คำว่าลาก่อน
|