ริมฝั่งหนองหาน
มนต์แคน แก่นคูน
ฟ้างามยามแลง ข้างทุ่งหนองหาน
อ้ายนั่งเบิ่งฟ้า คึดฮอดแก้วตาเจ้าไปสิเล้อ
พระธาตุเชิงชุมถามข่าว ภูพานบ้านเฮายังคอยเสมอ
ใจเค็มคือเกลือ แท้น้อน้องสาว
ฝนปรอยจากฟ้า เหมือนน้ำตาไหล
ในใจของอ้าย เป็นห่วงคนไกล
บ่ มีข่าวคราว น้ำหลากหนองหานฝูงปลา
ชวนกันพาลอยลงลำปาว ดั่งใจผู้สาวที่ไปหวั่ง หวั่ง
* อ้าย บ่ แม่นผาแดง บ่ มีมนต์แต่งไปอ้อนไปเว้า
ให้คนลืมคราว คึดฮอดความหลัง
ย่านผู้เขียวใบหม่อน ไปหลงคำวอนของคนมีตัง
ย่านเขาเด็ดนาง ไปใส่ต้มยำ
** ฟ้างามยามแลง ข้างทุ่งหนองหาน
เป็นสีโศกโศก ส่งใจกับนก
ไปบอกคนงาม เจ้าสีนานวลของอ้าย
คั่น บ่ ลืมไลฮักและถ้อยคำ อยากให้กลับลำ
คืนทุ่งหนองหาน
ซ้ำ * ,**
|