ลายแคน หากแบ่งออกเป็นกลุ่มท่วงทำนอง หรือสำเนียงทางเดินของเพลงแล้ว สามารถแบ่งออกได้เป็นสองกลุ่มใหญ่ๆ คือ

กลุ่มสำเนียงทางไมเนอร์ ประกอบด้วย ลายใหญ่ ลายน้อย และลายเซ

กลุ่มสำเนียงทางเมเจอร์ ประกอบด้วย ลายสุดสะแนน ลายโป้ซ้าย และลายสร้อย

ลายเพลงที่ออกสำเนียงทางไมเนอร์ จะให้อารมณ์เพลงได้ตั้งแต่สนุกสนาน จนถึงโศกซึ้งกินใจ ข้าพเจ้าขอเรียกเอาเองว่า “ลายทางหวาน” ตัวอย่างลายเพลงที่ออกสำเนียงทางไมเนอร์ เช่น

ลายลำเพลิน, ลายลำซิ่ง

ลายแมงภู่ตอมดอกไม้

ลายแม่ฮ้างกล่อมลูก

ลายเต้ยโขง, ลายเต้ยธรรมดา, ลายเต้ยพม่า

ลายสังข์สินไซ

ลายเซิ้งบั้งไฟ

ลายลำโปงลาง

ลายลำตังหวาย

ลายภูไท 3 เผ่า

ฯลฯ

ลายเพลงที่ออกสำเนียงทางเมเจอร์ จะให้อารมณ์เพลงแบบกระชับอารมณ์ ถ้าเป็นเพลงเร็วก็เร้าใจ ถ้าเป็นเพลงช้า ก็ไพเราะ แต่ไม่ถึงกับเศร้าโศก ข้าพเจ้าขอเรียกว่า “ลายทางส้ม” ตัวอย่างลายเพลงที่ออกสำเนียงทางเมเจอร์ เช่น

ลายสีทันดร

ลายเซิ้งกะโป๋

ลายกั๊บแก๊บ

ลายแมงตับเต่า

ลายคอนสวรรค์

ลายเต้ยหัวโนนตาล

ลายชากใบ

ฯลฯ